Chorobe najczesciej wykrywa sie w zaawansowanym stadium. Tak objawia sie POChP

Przewlekła obturacyjna choroba płuc, czyli POChP, charakteryzuje się trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, spowodowanym Zwiększenie komórek zapalnych w błonie śluzowej sprawia, że uszkadzają one tkankę płucną wokół niewielkich oskrzelików. To powoduje, że drogi oddechowe stają się węższe, a płuca ulegają powolnemu niszczeniu. Wąskie oskrzela to większy problem z przepływem powietrza w drogach oddechowych - prowadzi to do różnicy ciśnienia w klatce piersiowej i "zalegania" powietrza w płucach - To z kolei powoduje narastającą duszność, ograniczając dopływ tlenu do organizmu. W 80 proc. przypadków za chorobę odpowiada palenie tytoniu, jednak do czynników ryzyka zalicza się także ekspozycję na smog oraz szkodliwe pyły, gazy i opary substancji chemicznych. Zwiększone ryzyko zachorowania na POChP mają także pacjenci po przebytej gruźlicy, chorujący na astmę oskrzelową, przewlekłe zapalenie oskrzeli oraz chorzy zakażeni wirusem HIV. POChP zajmuje czwarte miejsce wśród przyczyn zgonów, a szacunki WHO wskazują, że do 2030 r. choroba ta stanie się trzecią przyczyną zgonów w populacji ogólnej. Przewlekła obturacyjna choroba płuc rozwija się powoli i nie od razu znacząco pogarsza samopoczucie pacjentów. Początkowo można zauważyć - wejście po schodach czy dłuższy spacer mogą powodować zadyszkę i szybszą męczliwość. Sporadycznie u pacjentów pojawia się Narastanie objawów oznacza, że choroba zajęła dużą część dróg oddechowych i świadczy o jej zaawansowaniu. Wraz z rozwojem choroby mogą pojawiać się okresy zaostrzenia, które trwają zazwyczaj od 7 do 10 dni. Częściej występują w okresie jesienno-zimowym lub w trakcie infekcji. Pacjenci z zaostrzeniem choroby doświadczają uporczywego, duszącego kaszlu, któremu towarzyszy duża ilość śluzu. W zaostrzeniu często dochodzi do spadków saturacji - chorzy mają zasinione usta i części dystalne ciała. Nasilenie objawów często wymaga hospitalizacji i zwiększenia dawek leków stosowanych w chorobie. Nie. Przewlekłej obturacyjnej choroby płuc nie można ani wyleczyć, ani zatrzymać. W chorobie ogromną rolę odgrywa profilaktyka, czyli przede wszystkim zaprzestanie palenia papierosów oraz wprowadzenie aktywności fizycznej, która zwiększa pojemność płuc. Po wykryciu choroby, pacjent pozostaje pod opieką pulmonologa oraz lekarza rodzinnego, którzy dostosowują odpowiednie leki, których celem jest złagodzenie objawów i zmniejszenie ryzyka występowania zaostrzeń. Leczenie ma także poprawić jakość życia chorego i jak najdłużej zapewnić mu samodzielność w codziennym życiu. Autorzy raportu "Stan POChP w Polsce", opracowanego w 2024 roku, wskazują na Autorzy dokumentu zwracają uwagę, że jedna na trzy osoby z POChP jest diagnozowana dopiero w momencie hospitalizacji z powodu zaostrzenia choroby. Z kolei w ramach programu badań przesiewowych w kierunku raka płuca - który to program obejmował kompleksową ocenę stanu zdrowia płuc, w tym wykonanie spirometrii - stwierdzono, że prawie 20 proc. badanych ma niezdiagnozowaną przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Pacjenci z POChP leczeni są przede wszystkim lekami rozszerzającymi oskrzela, które ułatwiają oddychanie i zapobiegają duszności. Leki cholinergiczne mają na celu Chorym zaleca się regularne szczepienia przeciwko grypie oraz RSV, by zminimalizować ryzyko poważnych infekcji, które prowadzą do zaostrzeń choroby. Ponadto pacjentom zaleca się aktywność fizyczną, dostoswaną do ich możliwości. Jeśli choroba jest zaawansowana, pacjenci objęci są , w tym rehabilitacją oddechową, w której skład wchodzą ćwiczenia usprawniające funkcjonowanie całego ciała, ale także opierającą się o W zaawansowanej chorobie u pacjentów stosowana jest także tlenoterapia. Pacjenci z potwierdzonym, ale nieleczonym POChP, którzy nie zaprzestali palenia tytoniu, narażeni są na częstsze zaostrzenia choroby oraz jej szybszy postęp. Zniszczone płuca nie pełnią swojej funkcji, zatem dochodzi do zaburzenia wymiany gazowej w organizmie. Pacjenci w zaawansowanym stadium choroby, z niewydolnością oddechową, objęci są programem tlenoterapii domowej. Warunkiem kwalifikacji do programu jest: Pacjenci w zaawansowanej chorobie wymagają specjalistycznej, paliatywnej opieki. Niewydolność oddechowa uniemożliwia chorym samodzielne funkcjonowanie, poruszanie się, utrudnia także wykonywanie codziennych czynności, takich jak jedzenie czy toaleta. Chorzy wymagają stałej opieki bliskiej osoby, a dodatkowo wśród pacjentów z POChP częściej rozpoznawana jest depresja, niż u pacjentów z innymi chorobami przewlekłymi, co wiąże się ze zmiennością nastrojów chorego.