Nie zyje kompozytor Wojciech Trzcinski. Jeden z pomysodawcow "Fryderykow"

Wojciech Trzciński był kompozytorem muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżerem, pianistą, gitarzystą, dyrygentem i producentem muzycznym. Trzciński urodził się 22 lipca 1949 roku w Warszawie. Ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie gitary, a następnie podjął studia na Wydziale Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Udzielał się w artystycznym ruchu akademickim - założył teatrzyk Piwnica u Hohonia, dla którego pisał i wykonywał piosenki. W 1969 r. zadebiutował na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk, gdzie zdobył dwie nagrody: za interpretację oraz za muzykę piosenki "Co za radość żyć". W latach 80. i 90. był dyrektorem artystycznym i producentem wielu edycji festiwali w Opolu i Sopocie. Ponadto pełnił funkcję dyrektora artystycznego w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (1993-1995), muzycznego w radiowej "Jedynce" (1994-1996) oraz zastępcy dyrektora TVP1 do spraw artystycznych (1996-1998). Kompozytor był jednym z pomysłodawców nagrody polskiego przemysłu fonograficznego "Fryderyki", założycielem prywatnego, a także niezależnego ośrodka sztuki "Fabryka Trzciny", za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela. Napisał przeszło 300 piosenek estradowych, z których wiele stało się przebojami. Komponował m.in. dla Haliny Frąckowiak, Krystyny Prońko, Anny Jantar, Ireny Jarockiej, Krzysztofa Krawczyka, Jacka Lecha czy Zdzisławy Sośnickiej. Artysta stworzył także musical, oratorium "Kolęda Nocka", baśń muzyczną "Królowa śniegu", muzykę do spektakli teatralnych i filmów, do takich obrazów jak m.in. "Krzyk" (reż. Barbara Sass), "Kobieta i kobieta" (reż. Ryszard Bugajski, Janusz Dymek) i "Halo, Szpicbródka" (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda). 19 grudnia 2024 r. został uhonorowany Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" . Odznaczenie wręczyła artyście ministra kultury Hanna Wróblewska.