Spektakularne militarne fiasko Putina. Osawiony Szatan II eksplodowa. Rosja straszya ta rakieta cay swiat

"Jest to co najmniej czwarta porażka" Nieudanych testów rakietowych o katastrofalnych skutkach nie da się ukryć w obecnych czasach. Egzemplarz nowego rosyjskiego międzykontynentalnego pocisku balistycznego RS-28 Sarmat, znanego jako "pocisk niszczący świat", najwyraźniej eksplodował w silosie startowym. To był punkt zwrotny w relacjach polsko-ukraińskich. "Zełenski uznał, że nie jesteśmy wystarczająco twardzi" Satelita obserwacyjny dostarczył obraz przedstawiający całkowicie zniszczony silos startowy rakiety. Na zdjęciach widać krater na terenie komsodromu Plesieck na dalekiej północy Rosji. Eksperci na platformie X (dawniej Twitter) piszą o fiasku planów Kremla. Jest to co najmniej czwarta porażka w historii rozwoju nowego rosyjskiego międzykontynentalnego pocisku balistycznego z głowicami nuklearnymi. NATO określa tę broń mianem "Szatan II". Model ten jest największym na świecie pociskiem międzykontynentalnym. Prezydent Rosji Władimir Putin zapowiedział tę broń w 2018 r., a w połowie 2023 r. zadeklarował, że systemy rakietowe Sarmat "wejdą do służby bojowej w najbliższej przyszłości". Zostało to jednak sceptycznie przyjęte przez zachodnich ekspertów, zwłaszcza że całemu programowi rakietowemu wielokrotnie towarzyszyły opóźnienia i niepowodzenia. Fiasko "nieporównywalnej" broni Pierwszy i jedyny jak dotąd test całego systemu — z atrapami głowic — odbył się 20 kwietnia 2022 r., wkrótce po rozpoczęciu rosyjskiej wojny agresji w Ukrainie. Putin mówił wówczas o "prawdziwie unikalnej broni" . Rosyjski prezydent twierdził, że pocisk Sarmat, o zasięgu 18 tys. km i wadze ponad 200 ton, jest "nieporównywalny", a głowice nuklearne mogą pokonać każde systemy obronne. Przelot, na przykład w kierunku głównych miast USA, miałby odbywać się nad biegunem północnym lub nad biegunem południowym. Eksperci mówią o dziesięciu, a nawet dwunastu bombach nuklearnych, które mogłyby być transportowane przez rakietę. "Nigdy więcej nie wrócę". Rosyjski dezerter cudem uniknął śmierci i ujawnia skalę patologii w armii Putina. "Wolałbym umrzeć" Historia rozwoju trzystopniowego pocisku Sarmat, który ma dobre 35 m długości, jest niezwykła. Jego poprzednik, model R36-M (Szatan I w nomenklaturze NATO), był głównie oparty na ukraińskich osiągnięciach w byłym Związku Radzieckim. Putin chciał jednak pocisku międzykontynentalnego zbudowanego przez rosyjskich inżynierów. Rosyjski przemysł kosmiczny na dnie Dla monachijskiego specjalisty i analityka do spraw przemysłu rakietowego Markusa Schillera, ostatni wypadek z pociskiem Sarmat jest dowodem na to, że "nie jest on jeszcze niezawodny". Oczywiście, że istnieją głębsze problemy w rosyjskim przemyśle rakietowym , powiedział Schiller w wywiadzie dla "Die Welt". Nie można obecnie ustalić, czy awaria nastąpiła podczas tankowania paliwem płynnym, czy podczas próby wystrzelenia rakiety. Rosja wykorzystuje w rakietach tzw. hipergoliczne materiały pędne, które zapalają się natychmiast i spontanicznie, gdy wejdą w kontakt ze sobą. Stany Zjednoczone używają silników na stały materiał pędny w swoich międzykontynentalnych pociskach rakietowych wystrzeliwanych z silosów. Pod względem wymiarów i osiągów rakieta Sarmat jest porównywalna z rakietą kosmiczną, mówi Schiller. Gdy chciał egzorcyzmować Władimira Putina, uważali go za "szaleńca". Teraz w Rosji mówią: przez cały czas miał rację Obraz zniszczonego silosu startowego Sarmat na osłoniętym kosmodromie został dostarczony przez amerykańskiego dostawcę usług obrazowania kosmicznego, firmę Planet Labs. Można przypuszczać, że liczne zachodnie satelity szpiegowskie regularnie obserwują rosyjski kosmodrom na północy.