Wspiera prace watroby i drog zociowych reguluje przemiane materii. Pij przed jedzeniem

Pochodzący z rejonu Morza Śródziemnego drapacz lekarski (Cnicus benedictus) to roślina uprawiana na całym świecie. , a jego właściwości lecznicze są cenione od wieków. Najczęściej przyjmuje się, że drapacz lekarski pochodzi z regionu śródziemnomorskiego. To właśnie tam, w ciepłym i suchym klimacie, roślina ta znalazła swoje naturalne środowisko. Jej odporność na suszę i skromne wymagania glebowe sprawiły, że szybko rozprzestrzeniła się na inne regiony o podobnych warunkach klimatycznych. Surowcem zielarskim jest ziele drapacza (Cnici benedicti herba). W warunkach klimatycznych występujących w Polsce uprawa drapacza jest bezproblemowa. (knicyna, benedyktyna), które nadają mu charakterystyczny smak. Oprócz nich w składzie rośliny znajdziemy poliacetyleny, flawonoidy, garbniki oraz śladowe ilości olejków eterycznych. Warto podkreślić, że , zwłaszcza: Drapacz lekarski wykazuje aktywność przeciwko wielu bakteriom, w tym gronkowcom i pałeczkom Gram-ujemnym. Badania wykazały, że za to działanie odpowiadają głównie takie jak cynaryna, oraz olejki eteryczne zawarte w roślinie. Jednakże skuteczność działania drapacza zależy od sposobu przygotowania ekstraktu i pochodzenia surowca. Drapacz lekarski, mimo braku kontrolowanych badań klinicznych, od wieków znajduje zastosowanie w tradycyjnej medycynie. Jego gorzki smak sprawia, że jest ceniony w problemach żołądkowych, poprawiając trawienie i pobudzając apetyt. Zgodnie z opinią Komitetu ds. Produktów Leczniczych Roślinnych Europejskiej Agencji Leków produkty z C. benedictus są tradycyjnie stosowane i łagodnych zaburzeń skurczowych przewodu pokarmowego. Substancje goryczkowe zawarte w zielu drapacza lekarskiego Ponadto drapacz wykazuje Ziele drapacza, w formie naparu, znajduje zastosowanie w leczeniu zaburzeń trawiennych, takich jak brak apetytu czy niestrawność. Ponadto działa wzmacniająco na cały organizm. Drapacz lekarski pomaga także przy tzw. (niewydzielaniu soku żołądkowego), nieżytach błon śluzowych przewodu pokarmowego. Dotychczas opublikowane dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania C. benedictus wskazują na jego niską toksyczność, pod warunkiem przestrzegania właściwych dawek. Spożywanie naparu lub odwaru z zioła w dużych ilościach (powyżej 5 g na filiżankę) Obserwowano również reakcje alergiczne na składniki w nim obecne, zwłaszcza u osób uczulonych na rośliny z rodziny Asteraceae/Compositae. Aby przygotować odwar z ziela drapacza, należy dwie łyżki rozdrobnionego ziela zalać jedną szklanką gorącej wody i gotować pod przykryciem na słabym ogniu przez 5 minut. Następnie trzeba odstawić mieszankę na 10 minut, potem przecedzić. Pije się Także jako środek ogólnie wzmacniający. Z kolei, by przygotować napar, dwie łyżki rozdrobnionego ziela drapacza należy zalać szklanką wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut, potem przecedzić. Drapacz lekarski, choć jest rośliną o wielu korzystnych właściwościach, może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami. Źródła: M. E. Senderski: Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie. Katarzyna Ziętal i in.: Cnicus benedictus: Folk Medicinal Uses, Biological Activities, and In Silico Screening of Main Phytochemical Constituents.