Hezbollah-Izrael. Wszystko co musisz wiedziec o historii konfliktu. Wiele lat krwawych walk

Tekst publikujemy dzięki uprzejmości serwisu Meduza. Wesprzyj niezależne rosyjskie dziennikarstwo W połowie września Liban był świadkiem serii zamachów bombowych przy użyciu pagerów i krótkofalówek używanych przez libański ruch Hezbollah do komunikacji operacyjnej. Wieczorem w piątek 27 września Siły Obronne Izraela (IDF) przeprowadziły nalot na siedzibę organizacji na południowych przedmieściach Bejrutu, zabijając przywódcę ruchu, Hassana Nasrallaha . Przewodził on Hezbollahowi przez ponad 30 lat. Wraz z nim zginęła jego córka Zeinab, wielu wysokich rangą członków ruchu oraz generał dywizji Abbas Nilforuszan z irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Wojenna karuzela nabiera tempa. Klucz do zrozumienia sytuacji w Libanie. "Państwo w państwie" 29 września amerykańskie media, powołując się na źródła rządowe, poinformowały, że Izrael wkrótce rozpocznie "ograniczoną operację lądową" w Libanie . IDF nazwały takie doniesienia "nieodpowiedzialnymi plotkami" i wezwały do ufania jedynie oficjalnym informacjom. Jednak w nocy 1 października Siły Obronne Izraela ogłosiły, że rozpoczęły "ograniczone" naloty na obszary przygraniczne w południowym Libanie . W ciągu ostatnich kilku dekad Izrael wielokrotnie przeprowadzał operacje wojskowe w Libanie . W 1982 r. wprowadził tam wojska w celu zniszczenia baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) . Przywództwo OWP, kierowane przez Jasera Arafata, zostało wydalone z Jordanii w 1970 r. i osiedliło się w Libanie. Wkrótce południowa część Libanu stała się strefą faktycznie poza kontrolą rządu kraju i bazą dla operacji przeciwko Izraelowi. Podczas pierwszej wojny libańskiej izraelskie wojsko obległo, a następnie przejęło kontrolę nad stolicą Libanu Bejrutem i ostatecznie zmusiło OWP do przeniesienia się do Tunezji. "Bombardowali wszędzie. Uciekliśmy spać pod mostem". Sprawdziliśmy, jakie nastroje panują wśród mieszkańców zaatakowanego Libanu Tak powstał Hezbollah Jednak zmuszenie OWP do opuszczenia Libanu nie zapewniło Izraelowi długoterminowego bezpieczeństwa. Liban był pogrążony w wojnie domowej , a jego rząd centralny miał niewielką kontrolę nad sytuacją w kraju. Największe wpływy zyskały społeczności etniczne i wyznaniowe (sunnici, szyici, maronici, druzowie), z których każda zyskała własną organizację polityczną i milicję. W kolejnych dekadach, nawet po zakończeniu wojny domowej w 1990 r., sytuacja nie uległa znaczącej zmianie. W 1982 r., podczas izraelskiej inwazji na Liban, powstał Hezbollah . Został on zorganizowany przez członków szyickiego ruchu Amal przy aktywnym wsparciu irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Hezbollah ogłosił swoją działalność w 1983 r., kiedy doszło do zamachów bombowych na amerykańską ambasadę i koszary sił pokojowych w Bejrucie. Zginęło 370 osób, głównie obcokrajowców. Ataki zostały przeprowadzone przez zamachowców-samobójców, co nie było wówczas powszechną taktyką. Izrael wiele ryzykuje. Ma nadzieję, że Hezbollah jest w rozsypce. Możliwa powtórka ze żmudnej inwazji z 1982 r. Na początku lat 90. Hezbollah — wspierany przez Syrię i Iran — stał się przodującą grupą w regionie . W 1992 r. na czele ruchu stanął Hassan Nasrallah. Z powodzeniem wdrożył program przekształcenia Hezbollahu w siłę polityczną . Przedstawiciele organizacji są regularnie wybierani do parlamentu, a od 2005 r. zajmują stanowiska w libańskim rządzie. Nie pierwsza taka operacja Jednocześnie Hezbollah nie ograniczył swojej aktywności militarnej i terrorystycznej. Dzięki Iranowi nabył rakiety i zaczął wystrzeliwać je w kierunku północnego Izraela, twierdząc, że nadal walczy z okupacją, ponieważ izraelskie wojska wciąż kontrolowały część terytorium Libanu — "strefę bezpieczeństwa" na południu. W latach 90. Izrael przeprowadził kilka operacji wojskowych przeciwko Hezbollahowi, ale ostrzał trwał nadal. Nie ustał nawet po ostatecznym wycofaniu się Izraela z Libanu w 2000 r. Formalnym uzasadnieniem Hezbollahu był spór o opuszczone farmy Szeba — 22-kilometrowy obszar ziemi na Wzgórzach Golan, który Liban uważa za swoje suwerenne terytorium, a Izrael za własne. Głównym priorytetem Hezbollahu nadal była walka z Izraelem . W 2006 r. Izrael odpowiedział na zmasowany atak rakietowy dużą operacją wojskową w Libanie. W ramach operacji naziemnej jednostki IDF weszły 15-20 km w głąb libańskiego terytorium, aż do rzeki Litani. W tym samym czasie izraelskie siły powietrzne uderzyły w obiekty wojskowe i infrastrukturę w całym kraju. Aktywne działania wojenne trwały od 12 lipca do 14 sierpnia 2006 r., a w październiku Izrael całkowicie wycofał swoje wojska z terytorium Libanu. Libańskie ofiary — zarówno wśród bojowników, jak i cywilów — były liczone w tysiącach. Skutki drugiej wojny libańskiej dla infrastruktury i gospodarki kraju nie mogły zostać w pełni odwrócone przez 20 lat. "Nie da się po prostu wziąć Hezbollahu i go zniszczyć" Zarówno Izrael, jak i Hezbollah, ogłosiły się zwycięzcami wojny. Później izraelska komisja państwowa, która badała wkroczenie IDF do Libanu, stwierdziła, że premier Ehud Olmert popełnił błędy i że koszt operacji lądowej na dużą skalę był zbyt wysoki. Hezbollah nadal kontrolował znaczną część Libanu i zadeklarował, że jego celem jest walka z Izraelem. Po ataku Hamasu na Izrael w dniu 7 października 2023 r. i rozpoczęciu izraelskiej operacji odwetowej w Strefie Gazy Nasrallah ogłosił, że Hezbollah będzie ostrzeliwał Izrael w ramach solidarności z Palestyńczykami. "Zagrożenie". Skutek ataku na Liban, o którym się nie mówi. "Podwójne standardy" Zabójstwo Nasrallaha, jak zauważył orientalista Rusłan Sulejmanow w wywiadzie dla Meduzy, prawdopodobnie spowodowało poważne szkody dla Hezbollahu, ale nie można powiedzieć, że ruch jest skończony . Organizacja przypomniała, ma ok. 100 tys. bojowników, ogromny arsenał broni i amunicji, a liczbę jej pocisków szacuje się w przedziale od 130 tys. do 150 tys. — i grupa nadal posiada wszystkie te zasoby. — Nie da się po prostu wziąć Hezbollahu i go zniszczyć — wymaga to ogromnej ilości czasu — podkreślił Sulejmanow.