Bolesny dar ojca Pio. To co sie stao po jego smierci zaskoczyo wszystkich

Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onetu 23 września Kościół Katolicki wspomina św. ojca Pio . To dzień, w którym przypada rocznica śmierci stygmatyka zmarłego w 1968 r. Urodził się w chłopskiej rodzinie 25 maja 1887 r. jako Francesco Forgione. Wydaje się to nieprawdopodobne, ale postanowił poświęcić swoje życie Bogu, kiedy miał zaledwie pięć lat. Podczas gdy jego rówieśnicy, a nawet nieco starsi koledzy beztrosko bawili się, on zadawał sobie pierwsze pokuty, np. spał na kamiennej podłodze z kamieniem pod głową zamiast poduszki. Od najmłodszych lat razem ze swoimi rodzicami i rodzeństwem codziennie brał udział w mszy świętej, a wieczorem wspólnie odmawiali różaniec. Już w dzieciństwie mały Franciszek miał doświadczać objawień Jezusa, Matki Bożej i swojego Anioła Stróża . Rzekomo wielokrotnie prowadził z nimi dialogi. W wieku 10 lat podjął ostateczną decyzję o tym, że chce zostać zakonnikiem i związać się z Franciszkanami. Wcześniej musiał jednak zdobyć odpowiednie wykształcenie i przyjąć sakrament bierzmowania. Formalności dopełnił, kiedy miał 15 lat i wtedy rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Marcone, przyjmując imię Pio, na cześć św. Piusa V , czyli patrona jego rodzinnej miejscowości. Chorowity żołnierz Święcenia kapłańskie otrzymał, mając 23 lata, w 1910 r. i wkrótce zaczął podupadać na zdrowiu, do tego stopnia, że był bliski śmierci. Chorowity był od wczesnego dzieciństwa. Przechodził m.in. poważne zapalenia żołądka, dur brzuszny, astmatyczne zapalenia oskrzeli, przewlekłe zapalenie ucha środkowego oraz nawracające stany zapalne oczu, nosa i gardła. Cierpiał też z powodu kamieni nerkowych, które sprawiały mu wielki ból i oraz zapalenie stawów, które ujawniło się, gdy był już w starszym wieku. Ponadto był operowany z powodu przepuklin pachwinowych, a następnie dużej torbieli na szyi i złośliwego guza ucha. Pomimo swoich problemów zdrowotnych, w 1915 r. został wcielony do wojska, w którym służył z przerwami przez dwa lata. Ostatecznie został odesłany do domu po tym, jak stwierdzono u niego gruźlicę płuc. Bolesny i wstydliwy dar Większość źródeł podaje, że stygmaty na ciele Pio pojawiły się w 1918 r. Jednak z jego korespondencji z o. Benedetto z San Marco in Lamis dowiadujemy się, że doświadczał ich niemal od początku swojego kapłaństwa. Już w 1911 r. zauważył, że na wewnętrznej stronie dłoni pojawiły się niewielkie czerwone znaki, którym towarzyszył ostry ból. Podobny ból odczuwał pod stopami. Był tym bardzo przestraszony i prosił Boga, aby mu je zabrał. Rany zniknęły, ale pojawiły się ponownie w 1918 r. Pierwsza pojawiła się rana w boku, po tym, jak Pio złożył siebie w ofierze za zakończenie I wojny światowej. Kilka dni później miał mieć wizję, w której przyszedł do niego Jezus i przebił mu bok. We wrześniu pojawiły się także stygmaty w stopach i dłoniach, na wzór ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. Z otwartych ran zlokalizowanych na dłoniach, stopach i boku płynęła krew, która zdaniem świadków miała przyjemny, kwiatowy zapach. W listach do o. Benedetto o. Pio pisał, że jego serce nieustannie krwawi i boi się, że wykrwawi się na śmierć. Czuł ból, a jednocześnie wstyd i upokorzenie z powodu widocznych ran dlatego prosił Boga, aby zostawił mu ból i cierpienie, ale uwolnił od ich zewnętrznych znaków. Stygmatom ojca Pio towarzyszył też ból związany z ukoronowaniem Jezusa koroną cierniową i biczowaniem. Doświadczał go regularnie, przynajmniej raz w tygodniu aż do śmierci, zwłaszcza między czwartkiem a niedzielą. Dopiero kiedy zmarł, 23 września 1968 r. rany zniknęły bez pozostawienia po sobie blizn. Sekcja zwłok ojca Pio wykazała, że jego ciało zostało całkowicie pozbawione krwi. Cudotwórca Św. ojciec Pio znany jest też z licznych cudów, które miały dokonywać się za jego wstawiennictwem już za jego życia. Nawet papież Jan Paweł II zwracał się do niego z prośbą o modlitwę w intencji przyjaciółki Wandy Półtawskiej , która chorowała na raka. Kobieta po jakimś czasie faktycznie wyzdrowiała, a lekarze nie byli w stanie wyjaśnić tego uleczenia. Podobnego cudu doświadczyła inna kobieta, która chorowała na raka jelita. Po spotkaniu z o. Pio okazało się, że jest zdrowa. Takich świadectw dotyczących uzdrowień z nowotworów było wiele, ale o. Pio pomagał też osobom z innymi problemami. Podobno dzięki jego modlitwie m.in. sycylijska dziewczynka Gemma di Giorgio zaczęła widzieć, choć urodziła się bez źrenic, a 14-latek z San Giovanni Rotondo odzyskał zdrowy kręgosłup. Wiele cudów wydarzyło się już po śmierci o. Pio, a świadectw dotyczących uzdrowień, których nie da się medycznie wyjaśnić, za przyczyną św. o. Pio cały czas przybywa. Jednym z nich dzieli się Matteo Pio Colella, który w wieku siedmiu lat był w stanie krytycznym, dziewięć narządów wewnętrznych odmówiło posłuszeństwa, w tym serce, i lekarze nie dawali mu szans na przeżycie. Jego mama modliła się do o. Pio i chłopiec po kilku dniach wybudził się ze śpiączki w pełni zdrowia . Matteo, dziś już dorosły mężczyzna, porównuje swoje uzdrowienie do zmartwychwstania Łazarza — czytamy na portalu Aleteia. Cuda , stygmaty i bilokacja to nie jedyne nadprzyrodzone zjawiska związane z postacią św. o. Pio. Wiele osób, które miały możliwość spotkania się z o. Pio, uważa, że potrafił on czytać w ludzkich sercach. Uznawany jest też za proroka. Przepowiedział m.in. Karolowi Wojtyle, że ten zostanie papieżem. Znana jest też przepowiednia apokalipsy o. Pio, którą otrzymał w 1957 r. w czasie objawienia Jezusa Chrystusa. Apokalipsa ma trwać trzy dni i trzy noce, a rozpocznie się ona burzą i ognistym deszczem. W tym czasie ludzie mają modlić się i prosić Boga o przebaczenie, a Matkę Bożą o opiekę.