Ukraina moze jeszcze wygrac. Porazka Putina zalezy od jednego czynnika. "Kluczowe znaczenie dla odwrocenia losow wojny" OPINIA

W zeszłym tygodniu, po wielomiesięcznej zwłoce, podzielona Izba Reprezentantów USA ostatecznie zatwierdziła pomoc wojskową dla Ukrainy w wysokości ponad 60 mld dol. (241 mld zł) — i to w samą porę. Dwa lata po rozpoczęciu pełnoskalowej inwazji Rosji pesymizm co do zdolności Ukrainy do samoobrony rośnie . Ukraińska kontrofensywa zeszłego lata nie osiągnęła założonych celów po wielokrotnych opóźnieniach w dostawach zachodniej broni. Z kolei Rosja zwiększyła własną produkcję wojskową i osiągnęła ograniczone korzyści terytorialne. W rezultacie coraz więcej osób pyta, czy nadszedł czas, aby Ukraina i jej sojusznicy ponownie przemyśleli swoje cele i rozważyli wynegocjowanie ugody. Ukraina zemściła się na Putinie. Nowa strategia działa, a do tego pojawił się promyk nadziei Europa była w tym miejscu już wcześniej . To samo pytanie zadawano sobie w 1941 r. — dwa lata po tym, jak nazistowskie Niemcy rozpoczęły swój imperialistyczny podbój, najeżdżając na Polskę. Wśród postaci opowiadających się przeciwko przystąpieniu USA do II wojny światowej był Charles Lindbergh, który argumentował, że nie ma szans na sukces i że najlepiej byłoby, gdyby europejska wojna "zakończyła się bez rozstrzygającego zwycięstwa". Ale choć brzmi to podobnie do coraz bardziej defetystycznej narracji o perspektywach Ukrainy, istnieje jedna kluczowa różnica : sytuacja w 1941 r. była znacznie bardziej ponura. Dwie różne sytuacje Pod koniec 1941 r. nazistowskie Niemcy okupowały Francję, Danię, Norwegię, Belgię, Holandię i większość Europy Wschodniej, a w czerwcu rozszerzyły swój zasięg poprzez inwazję na Związek Radziecki . Państwa Osi — III Rzesza, Włochy i Japonia — wydawały się nie do powstrzymania. Pierwsze dwa lata II wojny światowej miały również niszczycielski wpływ na ludność cywilną . Ciężkie bombardowania miast zabiły tysiące ludzi i spowodowały znaczne szkody gospodarcze. Żydzi z całej Europy byli stłoczeni w gettach i deportowani do obozów koncentracyjnych. Wyzysk, brutalne represje i ludobójstwo rzuciły mroczny cień na znaczną część terytorium znajdującego się pod kontrolą Niemiec. "Maestro Führera" dokonał masakry getta. Z podnieceniem opowiadał o zabijaniu ludzi Nazistowskie Niemcy czerpały siłę z zasobów fizycznych i kapitału ludzkiego okupowanych terytoriów. Do 1941 r. 37 proc. PKB Francji było przekazywane w formie opłat okupacyjnych na rzecz niemieckiej machiny wojennej. Po tym, jak naziści unieważnili pakt Ribbentrop-Mołotow w czerwcu tego samego roku, Związek Radziecki stracił połowę swojego potencjału przemysłowego i niektóre z najlepszych gruntów rolnych. Ten brutalny system eksploatacji ostro kontrastuje z nieudanymi rosyjskimi próbami kontrolowania ukraińskich zasobów. Na przykład tzw. ukraiński korytarz humanitarny zdołał przełamać rosyjską blokadę morską portów Morza Czarnego . W rezultacie w grudniu kraj wyeksportował więcej zboża, niż wynosi maksymalny miesięczny wolumen w ramach wynegocjowanego przez ONZ porozumienia z Rosją. Potencjał produkcyjny i wzajemne wsparcie Co więcej, wysiłki mobilizacyjne Ukrainy w ciągu ostatnich dwóch lat — choć znaczące — były łagodniejsze niż te podejmowane przez Wielką Brytanię podczas II wojny światowej. We wrześniu 1939 r. Brytyjczycy wprowadzili pełny pobór mężczyzn w wieku od 18 do 41 lat. Pod koniec 1941 r. różne formy poboru dotyczyły również niezamężnych kobiet w wieku 20-30 lat i mężczyzn do 60. roku życia, a służba wojskowa — mężczyzn do 51. roku życia. Byłe kolonie brytyjskie, które były częścią Wspólnoty Narodów — w tym Australia, Kanada, Nowa Zelandia i Republika Południowej Afryki — również wniosły swój wkład w wysiłek wojenny aliantów, mimo że nie były bezpośrednio atakowane. Atomowa tajemnica III Rzeszy. Brawurowa akcja komandosów Jeśli chodzi o mobilizację zasobów materialnych, Unia Europejska miała trudności z dostarczeniem Ukrainie 1 mln sztuk pocisków, które obiecała . Dla porównania dwa lata po rozpoczęciu II wojny światowej Wielka Brytania wydała 53 proc. swojego dochodu narodowego na wysiłek wojenny, podczas gdy Stany Zjednoczone wprowadziły swój historyczny program lend-lease (ustawa zezwalająca prezydentowi Stanów Zjednoczonych udostępniać innym rządom dowolne produkty ze sfery obronności — red.) i — co ważniejsze — przeorientowały swój pełny potencjał przemysłowy na produkcję obronną . Pełne wsparcie miało kluczowe znaczenie dla odwrócenia losów wojny , umożliwiając aliantom wyzwolenie Europy z uścisku tyranii i utorowanie drogi do nowej ery pokoju i współpracy na kontynencie. Moskwę da się pokonać Ambicje prezydenta Rosji Władimira Putina wydają się o wiele bardziej skazane na klęskę niż te Adolfa Hitlera z 1941 r. Rosyjskie wojsko poniosło porażkę w pierwotnym ataku na Kijów, zostało odepchnięte z Charkowa i Chersonia, i nie dokonało żadnych większych przełomów — pomimo ofiar liczonych w setkach tysięcy i zniszczenia prawie jednej trzeciej floty morskiej. A jej kolesiowsko-kapitalistyczna gospodarka, pełna korupcji i nepotyzmu, jest mizerna w porównaniu z połączoną potęgą gospodarczą sojuszników Ukrainy. W porównaniu do powalonej Europy z 1941 r. dzisiejsza UE jest znacznie bardziej zdolna do oparcia się rosyjskiej agresji . Zwycięstwo nigdy nie jest jednak pewne — wymaga od Zachodu, a w szczególności Stanów Zjednoczonych, odłożenia na bok wewnętrznych sporów politycznych i zebrania woli, by zapewnić Ukrainie konsekwentną i solidną pomoc wojskową i finansową. Mychajło Podolak: "armagedonu" nie będzie. "USA przeszły punkt zwrotny i idą na całość. Widzę zmianę ze strony Donalda Trumpa" Wszelkie dalsze opóźnienia w finansowaniu grożą niebezpiecznym narażeniem kraju na ryzyko. UE musi zmobilizować zasoby gospodarcze, aby zwiększyć produkcję wojskową. Rzeczy, które trzeba poświęcić, bledną w porównaniu z tymi podczas II wojny światowej. Jednak dywidenda trwałego pokoju będzie nie mniej cenna. Dwa lata po rozpoczęciu II wojny światowej nazistowskie Niemcy okupowały 33 proc. kontynentu europejskiego, a inne mocarstwa terroryzowały znaczną część reszty świata. A jednak alianci — zjednoczeni w swojej determinacji do zwycięstwa i gotowości do mobilizacji zasobów — odmówili poddania się. W tym samym momencie swojej imperialistycznej agresji Rosja posiada tylko 18 proc. terytorium Ukrainy i od ponad roku nie poczyniła prawie żadnych postępów. Jeśli Moskwa okaże się zbyt trudna do pokonania, powodem będzie nie brak zasobów, ale raczej rażący brak przywództwa.