Eugenia Herman - ycie gwiazdy z elegancj i klas

Eugenia Herman to jedna z tych gwiazd, które widzowie doskonale znali z ekranu, ale jednocześnie mało o nich wiedzieli. Aktorka skrzętnie unikała pytań dotyczących swojego życia prywatnego. Na scenie i przed kamerą natomiast emanowała klasą i elegancją. Sławę przyniosła jej rola Janiny Czarskiej w serialu "W labiryncie". Mimo to miała na swoim koncie wiele charakterystycznych ról drugoplanowych. 'Była pogodna i pełna energii. Odeszła artystka, pedagog, piękna, elegancka kobieta z klasą' - napisano po jej śmierci w oświadczeniu ZASP. Uwielbiała także bycie pedagogiem. Ponad 30 lat temu była wykładowczynią na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Współpracowała również ze Studiem Aktorskim przy Teatrze Żydowskim w Warszawie oraz w Policealnej Szkole Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich. Eugenia Herman była atrakcyjną kobietą o regularnych rysach twarzy. Kiedy pojawiała się na scenie, od razu przyciągała wzrok. Te same walory sceniczne towarzyszyły jej przez lata, dzielnie prezentując kostiumy i nosząc kapelusze - jak wspominała prof. Barbara Osterloff w radiowej Dwojce. Eugenia Herman wyjechała do Holandii dla ukochanego, który był bardzo chory. Aktorka urodziła się 6 października 1929 roku. W rodzinie nie brakowało im niczego, choć nie była to bogata rodzina. Ich życie dodatkowo skomplikował wybuch II wojny światowej. Matka była łódzką tkaczką, a ojciec pracownikiem fizycznym w fabryce. Tak więc była to niezamożna rodzina. Młodość Eugenii została brutalnie przerwana przez wojnę, co sprawiło, że znaleźli się w Austrii, gdzie nasza bohaterka nauczyła się biegle niemieckiego. Później udało im się powrócić do Łodzi - jak wspominała prof. Barbara Osterloff w radiowej Dwojce. Eugenia Herman w wywiadach relacjonowała swoje losy w czasie wojny. Wówczas była nastolatką, ale musiała szybko dorosnąć. Podczas rozmowy z "Gazetą Wyborczą" przyznała, że nie zdawała sobie wtedy sprawy z tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w getcie. Po powrocie do Łodzi musiała pójść do pracy, można powiedzieć, że jeszcze jako dziecko. Pracowała jako goniec w biurze. Po wojnie musiała wrócić do szkoły jak wiele jej rówieśników. Po dwóch latach zdała maturę, ale wtedy nie miała głowy do nauki. 'Byłam dobra, ale zamiast uczyć się do matury, grałam w brydża! Pisałam maturę, miałam pierwszego chłopaka... Zacząłem grać w brydża, ale dzięki niemu miałam problemy z maturą! Czasem głupio, traci swój cenny czas. Żałuję chwil, które zupełnie bez sensu straciłem, bo potem odkryłam, że czas nieubłaganie ucieka' - wspominała w wywiadzie dla "Życia na gorąco". Warto dodać, że miała zdolności do nauki obcych języków. Znała angielski, niemiecki i francuski. Już jako dorosła osoba posługiwała się także holenderskim. Bez większych kłopotów dostała się na Wydział Aktorski w łódzkiej PWST. Dopiero w trakcie przygotowań do egzaminów zaczęła zgłębiać polską literaturę. "Nie pochodziłem z domu intelektualistów (...) Byłem dość opóźniona w rozwoju czytelniczym, a trzeba było mieć przygotowane dwie sceny ze sztuki, dwa wiersze i fragment prozy. Nie miałem o tym pojęcia... Poszedłem więc do biblioteki szkoły teatralnej na Gdańską i spotkałem tam — jak się potem okazało — aktora Zdzisława Tobiasz. Mówię: 'przepraszam, czy może mi pan pomóc, bo chcę zdawać do szkoły teatralnej, a w ogóle nie znam literatury dramatycznej' - opowiadała we wspomnianym wcześniej wywiadzie dla 'Gazety Wyborczej'. Po ukończeniu studiów aktorskich Eugenia Herman związała się z Teatrem Nowym w Łodzi. Po siedmiu latach zdecydowała się na przeprowadzkę do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Teatrze Polskim. Przez lata często występowała również w produkcjach filmowych. 'Pracowałem w tym teatrze do 1960 r., potem przyszedł miłość i Warszawa, która stała się moim miastem, ale Łódź cały czas była i jest ważna' - opowiadała w 'Gazecie Wyborczej'. Niewiele jest informacji o życiu uczuciowym aktorki. W czasie studiów wyszła za mąż. Jej drugim mężem był Wacław Laskowski, dyrektor Warszawskiej Fabryki Motocykli. W rozmowie z 'Życiem na gorąco' opowiedziała o kulissach swojego wyjazdu do Amsterdamu. Tam spędziła pięć lat. Podjęła naukę nauczania aktorstwa w Teatrze Uniwersyteckim, zmuszona do tego ze względu na język holenderski. Czas spędzony w Holandii był trudny, ponieważ jej mąż był bardzo chory. Po powrocie do kraju zmarł. Eugenia Herman spędziła ostatnie lata w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Nie mogąc pozostać bezczynna, organizowała spotkania i zajmowała się lekturą. Aktorka zmarła 29 lipca 2021 roku, w wieku 92 lat.