Tak wyglada najstarszy budynek Biaegostoku. Ma prawie 400 lat Podziemna krypta i barokowe wnetrze Starego Koscioa Farnego robia wrazenie

W 1617 r. rozpoczęli budowę kościoła murowanego pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, prace zakończono w roku 1626. Kościół ten, z pewnymi przeróbkami, przetrwał do dziś. Pod koniec XVII w. Białystok zyskał nowych opiekunów - Branickich, którzy mieli ogromny wpływ na dalsze losy grodu nad Białą. Zwłaszcza lubował się w budowach, zmianach i przepychu. Za jego czasów tkanka urbanistyczna i architektoniczna Białegostoku uległa dużym zmianom, co widać doskonale za naszych czasów. Również stara świątynia nie ustrzegła się pewnych zmian i przeróbek, które miały uwspółcześnić budowlę i przebudować ją ze stylu renesansowego na barokowy. Najwięcej zmian przyniosły lata w połowie XVIII w. Stary Kościół Farny stanowił mauzoleum rodzinne rodu Gryfitów – Branickich. Ufundowała je żona Stefana Mikołaja i matka Jana Klemensa – Katarzyna Scholastyka z Sapiehów. Do dziś świadczą o tym nagrobki i urna. W nagrobku z czarnego marmuru (proj. Kacper Bażanka) pochowane są serca Nad sarkofagiem umieszczony jest kartusz z rodowymi herbami: Drugi nagrobek, z różnokolorowego marmuru i złoconego brązu został wykonany we Włoszech na zamówienie Izabelli z Poniatowskich. Pochowane jest w nim serce Jana Klemensa Branickiego (zm. 1771). Urna podtrzymywana jest przez herbowe Gryfy, a całość zamyka piramida, na której widać profil Branickiego W 1980 roku został przeprowadzony kapitalny remont i konserwacja wnętrz kościelnych. Odkryto wówczas krypty grobowe, znajdujące się pod świątynią. W podziemnej krypcie kościoła pochowani są między innymi: