Szklanka do poowy pena. Po drugiej poowie bliska dna

Kilka dni później reprezentacja się pozbierała i zremisowała w Rotterdamie z Holandią 2-2. Bez „Lewego” i Kamila Glika. Z debiutującym w kadrze Jakubem Kiwiorem, harującym jak wół Krzysztofem Piątkiem na szpicy, bramką Matty’ego Casha i Piotrem Zielińskim w roli kapitana. Jeżeli chcemy szukać analogii i przy tym nadziei, to może podobnie będzie i teraz. Obawy z pewnością są, bo znów po ostrym laniu zagramy jeszcze bardziej osłabieni, lecz jednak wystąpimy u siebie i nie z „Oranje”, a ze Szkocją. I wystarczy nam remis. Dzięki Bogu, że we wrześniu na Hampden piłkarski Bóg był po naszej stronie i że mieliśmy Nikolę Zalewskiego w „gazie”. Bez jego bezczelności, brawury i pędu do przodu nigdy byśmy w Glasgow nie wygrali. W poniedziałek chciałbym, abyśmy na moment zeszli „z naszej drogi”. Nie musimy grać ofensywnie. Zamurujmy się. Serio. I nie mam nic przeciwko temu, żeby tak jak na De Kuip 8 czerwca 2022 roku ten wieczór znów należał do „Skorupa”. ZOBACZ TAKŻE: Awaryjne powołanie do reprezentacji Polski! Ważna decyzja Michała Probierza Jeżeli najlepszym piłkarzem w Porto był grający przez niewiele ponad pół godziny Bartosz Bereszyński to coś mi tu nie gra. Piłkarz, który pojawił się w „jedenastce” po raz pierwszy od roku i tylko dlatego, że na zgrupowaniu z kontuzją wypadł Przemysław Frankowski. „Bereś” zagrał do tego nie na swej nominalnej pozycji, jest piłkarzem drugoligowego włoskiego średniaka. Drugim paradoksem jest to, że zespół „posypał” się w obronie gdy stracił odsądzanego od dawna od czci, wiary, fartu i umiejętności Jana Bednarka. Już po nominacjach na listopad zwracałem także na tych łamach uwagę na to, że brakuje nam środkowych obrońców. Na liście znalazło się prawie trzydzieści nazwisk, ale gdyby za kartki wypadli Sebastian Walukiewicz wraz z Bednarkiem w poniedziałek formację obronną trzeba byłoby łatać albo przesunięciem na pół-prawego stopera „Beresia” albo umieszczać w podstawie osiemnastoletniego debiutanta Michała Gurgula. Upomnienie w Porto dostaliśmy jedno. Inna sprawa, że trudno mówić, że na szczęście, skoro dotyczyło to tylko grającego na czas Marcina Bułkę, bo świadczy to o tym, że jakie było nasze podejście do meczu. Tak jak w słynnej scenie w filmie „Seksmisja”: „Agresja? Poziom zero”. Portugalia wygrała 5-1, a żółte kartki zobaczyło jej czterech piłkarzy. Z pola. Zostaliśmy zatem bez pola manewru w defensywie, ze słabo wyglądającym Kiwiorem oraz niedoświadczonymi wciąż Walukiewiczem i Kamilem Piątkowskim. Tomasz Kędziora z mistrza Grecji PAOK-u Saloniki, grający regularnie także w Lidze Europy mógł chyba znaleźć się w kadrze? Skoro jej najlepszym elementem był wczoraj piłkarz drugoligowej Sampdorii Genua... Środkowych obrońców wśród powołanych od razu było za mało! Ale jak widać, z dostrzeżeniem pewnych rzeczy jest w tej kadrze kłopot. Do afery związanej z niewpisaniem do protokołu Kamila Świderskiego nie wolno nie wracać. W tej sprawie zdrzemnęli się bowiem wszyscy, nie tylko osoba bezpośrednio za to odpowiedzialna. Jeżeli nawet ja, jako widz oglądający ten mecz z poziomu kanapy i telewizora, zdziwiłem się, patrząc na skład na Flashscorze na ekranie smartfona, że nasza ławka w porównaniu z portugalską jest dziwnie krótka i nie ma na niej „Świdra”, to ktoś rzucając okiem na wydrukowaną kartkę ze składami też powinien to zauważyć. Nie trzeba było być nadmiernie spostrzegawczym, by stwierdzić, że coś tu nie gra. I dobrze byłoby, żeby i w całym naszym zespole odpowiedzialnym za pierwszą reprezentację też ktoś w końcu zwrócił uwagę na to, że „nie gra” tu więcej i nie od wczoraj. Nie tylko jeżeli chodzi o ten przypadek. Czas się obudzić. Najlepiej nie z ręką wiadomo gdzie. Żartów nie ma. Poza tymi w „memach” w sieci. W poniedziałek gra toczyć się będzie nie tylko o pozostanie w Dywizji A.