Silny gos w sprawie igrzysk w Polsce. Polska byaby w stanie wyleczyc sie z kompleksow

– Już sam status kandydata pozwoli ruszyć wiele projektów w skali całego kraju. Trzeba zdawać sobie sprawę, że nikt z punktu widzenia czysto finansowego nie zarobił na takiej imprezie, ale inne korzyści są ogromne. Poza tym wierzę, że Polska byłaby w stanie dzięki igrzyskom wyleczyć się z części swoich kompleksów – mówi w rozmowie z Interią Olivier Jarosz z firmy konsultingowej LTT Sports. Wywiad przeprowadziliśmy przy okazji wydania przez naszego rozmówcę i Adama Metelskiego książki „Geopolityka sportu”. Jakub Żelepień, Interia: Co skłoniło was do napisania takiej książki akurat w tym czasie? Wydawać by się mogło, że szczyt popularności tematu geopolityki sportu przypadł na listopad/grudzień 2022 roku i raczej teraz już opada. Olivier Jarosz: Mamy bardzo praktyczne podejście do geopolityki sportu, a pomysł napisania książki narodził się w naszych głowach, kiedy na początku 2022 roku blisko współpracowaliśmy z Szachtarem Donieck. Ukraina, jak pamiętamy, została wówczas zaatakowana przez Rosję, a klub poprosił nas o dodatkowa pomoc doradczą i strategiczną. Chcieliśmy podkreślić, że geopolityka sportowa - wbrew swojej nazwie - nie ogranicza się tylko do podmiotów państwowych czy inwestycji infrastrukturalnych i wizerunku na arenie międzynarodowej. Jest znacznie szersza, dotyka wielu obszarów i może obejmować zarówno kluby, firmy, jak i miasta. Może mocno wpływać na decyzje dotyczące polityki sponsoringu. W Polsce temat geopolityki sportu był wówczas niemalże nieznany. To prawda. Zainteresowanie wystrzeliło dopiero przy okazji mundialu w Katarze, natomiast my podeszliśmy do sprawy w sposób bardziej kompleksowy i woleliśmy poczekać z naszą publikacją. Geopolityka jest narzędziem, które można wykorzystać pozytywnie, mając odpowiednią strategię. Mieliście, pisząc tę książkę, wrażenie, że jeszcze nigdy wcześniej sport nie był tak mocno złączony z polityką? Czy może wprost przeciwnie: od lat wygląda to tak samo, a zmieniają się tylko okoliczności? Zdecydowanie drugie twierdzenie jest bliższe prawdy. Sport i polityka od lat idą ramię w ramię, w kontekście nowożytnym można powiedzieć, że to połączenie zaczęło się w XIX wieku. Baron Pierre de Coubertin wymyślił przecież igrzyska olimpijskie przede wszystkim po to, aby dowiedzieć się, jaki jest poziom usportowienia innych państw - głównie Niemiec i Anglii. To było podszyte niczym innym niż względami militarnymi. W jednym z rozdziałów zadajecie ciekawe pytanie: czy państwa mogą zaistnieć dzięki sportowi. A zatem - mogą? Oczywiście, że tak, zwłaszcza mniejsze państwa. Wybierają sobie one dyscyplinę, w której się specjalizują i są pewniakami do medali czy pucharów. To chociażby Słowenia w kolarstwie, Kenia w biegach, Maroko w półmaratonie, Bułgaria w podnoszeniu ciężarów. Tylko Stany Zjednoczone i Wielka Brytania są w stanie wystawić swoich reprezentantów we wszystkich konkurencjach olimpijskich. Inni muszą coś wybrać i maksymalizować swoje szanse na tym polu. Niemniej to wciąż ogromna szansa dla poszczególnych krajów. Pamiętajmy też o tym, że FIFA czy MKOl mają więcej członków niż ONZ, co ma znaczenie dla państw nieuznawanych czy częściowo nieuznawanych jak Palestyna lub Kosowo. Olimpijskie gwiazdy dotarły na galę. Zobacz, kto się pojawił Soft power - te dwa słowa przewijają się niemalże przez całą książkę. Chcę więc zapytać, który kraj korzysta z miękkiej siły najlepiej na świecie zdaniem autorów. Zdecydowanie Stany Zjednoczone. Zresztą sam koncept narodził się na Uniwersytecie Harvarda, co jest dość wymowne. Joseph Nye powiedział w 1990 roku, że znaczna część soft power USA to Hollywood, Microsoft i Michael Jordan. Krótko mówiąc - kultura popularna. Amerykanom pomaga też globalizacja świata, która de facto jest jego amerykanizacją. A kultura ciągnie za sobą amerykański sport. Tak. Amerykanie, jak powiedzieliśmy, potrafią wystawić swoich sportowców w każdej dyscyplinie olimpijskiej. Ich gospodarka pozwala im też na skuteczne ubieganie się o organizację największych imprez - choćby takich jak mundial, który będą współorganizować w 2026 roku czy igrzyska olimpijskie i paralimpijskie w Los Angeles dwa lata później. A kto poza USA? W ostatnim czasie Królestwo Arabii Saudyjskiej stawia bardzo mocno na sportowy soft power i smart power, aby zaistnieć na arenie międzynarodowej. Perłą w koronie było zatrudnienie Cristiano Ronaldo, który swoją osobą promuje kraj. Jego gigantyczna pensja wciąż jest dużo niższa od kwot, które potencjalnie trzeba by zapłacić za reklamy na całym świecie z takim zasięgiem, jaki gwarantuje Portugalczyk. Na koniec chcę zapytać o wizję organizacji przez Polskę igrzysk olimpijskich. Co - na razie czysto hipotetycznie - taka impreza oznaczałaby dla naszego kraju? To byłby niesamowity bodziec rozwojowy. Już sam status kandydata pozwoli ruszyć wiele projektów w skali całego kraju. Najlepszym przykładem jest miasto Lille, które bezskutecznie starało się o igrzyska, a pomimo tego zrealizowało wiele inwestycji i aktywnie zaangażowało się podczas ostatnich igrzysk jako miasto, w którym odbyło się wiele wydarzeń towarzyszących. Trzeba zdawać sobie sprawę, że nikt z punktu widzenia czysto finansowego nie zarobił na takiej imprezie, ale inne korzyści są ogromne. Poza tym wierzę, że Polska byłaby w stanie dzięki igrzyskom wyleczyć się z części swoich kompleksów. Rozmawiał Jakub Żelepień, Interia Korzystanie z portalu oznacza akceptację Regulaminu . Prywatność . Copyright by INTERIA.PL 1999 - 2024 . Wszystkie prawa zastrzeżone.