Naukowcy juz wiedza dlaczego dieta keto czy post dobrze dziaaja na mozg

Nasz organizm wytwarza ciała ketonowe z tłuszczu, gdy potrzebuje energii, a nie dostarczamy mu odpowiedniej ilości glukozy. Wcześniejsze badania wykazały, że zwiększenie ilości ciał ketonowych poprzez dietę, ćwiczenia i suplementację może być korzystne dla zdrowia mózgu i funkcji poznawczych , zarówno u gryzoni, jak i u ludzi. Jak podkreśla współautor pracy, dr John Newman, do tej pory podejrzewano, że korzystne działanie ciał ketonowych na mózg wiąże się z większą dostępnością energii i zmniejszeniem ryzyka procesów zapalnych, a obserwowana u myszy redukcja złogów białkowych to efekt uboczny. Wydaje się jednak, że jest inaczej. Naukowcy Buck Institute for Research on Aging pokazali, że ciała ketonowe odgrywają rolę w regulacji procesów komórkowych i mechanizmów starzenia się , wykraczające poza produkcję energii, mają między innymi udział w kontroli jakości białek. Badania prowadzone na genetycznie zmodyfikowanych myszach i nicieniach z gatunku C. elegans pokazało, że β-hydroksymaślan bezpośrednio oddziałuje z uszkodzonymi i nieprawidłowo skonfigurowanymi białkami, zmieniając ich strukturę i rozpuszczalność, sprawiając, że mogą być usunięte z komórki i poddane recyklingowi. Newman nazywa to odkrycie wręcz nową biologią. Jak podkreśla, "to nowe połączenie między metabolizmem ogólnie, ciałami ketonowymi a starzeniem się". Biorąc pod uwagę, że ciała ketonowe są względnie łatwe do stosowania zarówno w eksperymentach, jak i terapeutycznie, odkrycie może otwierać drogę do nowych metod usuwania uszkodzonych białek, walki z procesami starzenia się mózgu i chorobami neurodegeneracyjnymi. Pierwszy autor pracy, Sidharth Madhavan bada obecnie, czy ciała ketonowe mogą w podobny sposób oddziaływać poza mózgiem, na przykład w jelitach. Zamierza też przetestować ten mechanizm w eksperymentach z udziałem ludzi. Naukowcy z Buck Institute for Research on Aging zauważyli w badaniach laboratoryjnych, że podobne właściwości mogą mieć też inne produkty przemiany materii, niektóre okazują się nawet skuteczniejsze niż β-hydroksymaślan. Naukowcy wiążą z nimi poważne nadzieje.