Frustracja Wiemy jak sobie z tym poradzic. Ekspertka mowi o czterech krokach jak nauczyc sie przegrywac i poczuc sie lepiej

Niepowodzenia są częścią życia. Rozczarowanie spotyka nas nie tylko w grach, ale także w codziennych wyzwaniach. Radzenie sobie z porażką jest podstawową umiejętnością regulacji emocji, którą wiele osób nabywa w dzieciństwie. — Rozwój kory przedczołowej w mózgu odgrywa tutaj ważną rolę — wyjaśnia psycholog i trener odporności Nora Völker-Munro. — Większość dzieci doświadcza ważnego impulsu rozwojowego w tym obszarze najpóźniej w szkole podstawowej — dodaje. Są jednak również osoby, którym trudno jest spokojnie zaakceptować porażkę aż do dorosłości. Przyczyny tego są różne. Na przykład osoby neurodywergentne osoby, których mózg przetwarza, uczy się lub zachowuje się inaczej niż to, co kulturowo postrzegamy jako "typowe" — red.] często wykazują niższą tolerancję na frustrację. Depresja sezonowa. Naukowcy dokonali przełomowego odkrycia Nadopiekuńczość rodzicielska w dobrych intencjach może również uniemożliwić dzieciom rozwinięcie pewności siebie i odporności — innymi słowy, zdolności do szybkiego odbicia się po niepowodzeniach. To, jak radzimy sobie z frustracją, wpływa na nasze codzienne życie Paskudne jest to, że ludzie, którzy są dobrzy w przegrywaniu, mają łatwiej w wielu codziennych sytuacjach. Lubisz grać z nimi w UNO lub piłkę nożną. Po niepowodzeniu potrafią szybko się skoncentrować i wyznaczyć sobie nowe cele. I nie noszą w sobie gniewu, gdy poniosą porażkę. Posłuchał dietetyka i przedawkował witaminę D. Lekarz: doszło do ostrego uszkodzenia nerek Nora Voelker-Munro wyjaśnia w wywiadzie, co ci ludzie robią, aby uniknąć utknięcia we frustracji — i jak każdy może to trenować. Blick: Czy dobrzy przegrani rzeczywiście doświadczają negatywnych uczuć, takich jak złość czy rozczarowanie? Nora Voelker-Munro: Tak, oczywiście. Te uczucia są naturalne i ważne po porażce. Co jest takiego dobrego we frustracji? Uczucia są jak kompas. Pokazują nam, dokąd chcemy iść. Każdy potrzebuje poczucia spełnienia, aby czuć się dobrze. Ale frustracja ma również swoją funkcję. Pokazuje nam, że powinniśmy wytrwać, obniżyć poprzeczkę lub poszukać innego celu. Jak uniknąć cukrzycy? Naukowcy: wystarczy zrezygnować z jednej rzeczy raz dziennie. "Ryzyko zachorowania spada o 22 proc." Może więc być motywatorem i pobudzać nas do działania, zwiększać naszą wytrzymałość lub prowadzić do lepszego poznania siebie i swoich mocnych stron. Jednak uczucia takie jak frustracja lub złość mogą również sprawić, że staniesz się złym przegranym. Jeśli nie wiesz, jak sobie z nimi radzić, to tak. Bycie dobrym przegranym oznacza, że znalazłem sposób radzenia sobie z frustracją. Potrafię spojrzeć na sytuację z innej perspektywy i ponownie skupić się na swoim celu. Jest to jedna z głównych umiejętności najlepszych sportowców: są oni szkoleni, aby skupić się na następnej piłce, gdy nie trafią w piłkę. Post lekarstwem na reumatyzm, choroby układu krążenia i cukrzycę? Niemiecki lekarz odkrył radykalną metodę. "Pacjenci już po tygodniu czują się lepiej" Czy wszyscy ludzie mogą to wyćwiczyć? Tak, są pewne rzeczy, które możemy zrobić, aby poprawić naszą tolerancję na frustrację. Najłatwiejszym sposobem na to jest nauczenie się tego jako dziecko, ale możemy również ćwiczyć to jako dorośli. Jak możemy to zrobić? Na przykład, możemy wizualizować sobie, jakie korzyści czerpiemy z tego, że uczymy się lepiej przegrywać. Następnie możemy poszukać wzorów do naśladowania, aby zobaczyć, jak radzą sobie z porażką. Możemy myśleć o myślach, które są pomocne. Jak mogę być dla siebie miły i pozwolić, by trudne uczucia na chwilę odeszły? A co pomoże mi ponownie spojrzeć w przyszłość? Poprzez praktykę możemy świadomie kształtować sposób, w jaki reagujemy na określone sytuacje. W ten sposób można również nauczyć się innych umiejętności. Nauka przegrywania w czterech krokach. Oto jak to zrobić Jeśli chcesz nauczyć się lepiej radzić sobie z porażką, możesz postępować zgodnie z tym czteropunktowym planem. Jego skuteczność została udowodniona naukowo. Trenerka odporności Nora Voelker-Munro wyjaśnia jego podstawy. Zobacz korzyści — Pierwsze pytanie, jakie możesz sobie zadać, brzmi: "Co jest dobrego w uczeniu się przegrywania?" Dostrzeganie zalet i korzyści płynących z czegoś jest ważnym czynnikiem motywującym do nauki. Badania wykazały, że ludzie są szczególnie zmotywowani, gdy czują się kompetentni, zaangażowani społecznie i autonomiczni. Warto więc uświadomić sobie, że dobrzy przegrani odnoszą następujące korzyści: stają się bardziej popularnymi partnerami sportowymi lub zabawowymi, zdobywają nową umiejętność, a kiedy już ją zdobędą, mogą radzić sobie ze swoimi emocjami w bardziej samodzielny sposób. Nawiasem mówiąc, można to również wyjaśnić dziecku. Szukanie wzoru do naśladowania — Badania przeprowadzone przez znanego kanadyjskiego psychologa Alberta Bandurę pokazują, że szczególnie dobrze uczymy się od modeli. Jeśli szukamy wzorów do naśladowania i uczymy się od nich, jak być dobrym przegranym, możemy również ćwiczyć to poprzez naśladowanie. Pomocne jest tutaj oglądanie wywiadów z ludźmi ze sportu na najwyższym poziomie po tym, jak ponieśli porażkę. Często używają oni zdań kategoryzujących ("Mój przeciwnik po prostu spisał się dzisiaj lepiej")". Możesz też być dobrym wzorem do naśladowania. Ćwicz, ćwicz, ćwicz — Mózg jest neuroplastyczny. Oznacza to, że rośnie i zmienia się przez całe nasze życie. Możemy świadomie wpływać na to, jak to się dzieje. Nowe ścieżki są tworzone w mózgu poprzez powtarzanie. Umiejętność bycia dobrym przegranym można rozwijać krok po kroku. Najlepiej jest zacząć od prostej sytuacji, na przykład gry towarzyskiej, i pomyśleć z wyprzedzeniem o tym, jak chciałbyś poradzić sobie z ewentualną porażką. Następnie zastosuj tę technikę antycypacji do sytuacji, w których jesteś bardziej zaangażowany emocjonalnie — zawodów, w których bierzesz udział lub wydarzenia sportowego. W ten sposób budujesz nową rutynę regulowania swoich emocji. Doceniaj postępy "Jeśli robisz postępy, możesz poklepać się po plecach i nagrodzić się za to, na przykład zapisując je w dzienniku sukcesów i doceniając je. Jeśli jesteś rodzicem towarzyszącym dziecku na drodze do nauki regulacji emocji, możesz na przykład dać mu medal, jeśli poradziło sobie szczególnie dobrze".