20. Rocznic Tragedii Przeywa Martyna Wojciechowska - Sowa Emocji i Hodu

Długi czas minął od traumatycznego wydarzenia, które pozostawiło niezatartą ranę w sercu Martyny Wojciechowskiej. W wielkim poruszeniu wspomina ona to, co przeżyła dwie dekady wcześniej: wypadku, który pochłonął życie jej przyjaciela, Rafała Łukasiewicza. Słowa Martyny oddają głęboką traumatyczną historię, przywołując emocje czytelników. Opisuje ona noc z 17 na 18 października 2004 roku, kiedy to spełniała swoje marzenie realizacji programu "Misja Martyna” na Islandii. Tragicznie skończyła się ta wyprawa, kiedy ich samochód dachował w nocy, przekreślając marzenia i życie jednego z nich. Po latach, przeżywając te chwile na nowo, Martyna wciąż zadaje sobie pytania o sens swojego ocalenia. Rozwija pokłady emocji i refleksji na temat przeznaczenia, pytając, dlaczego to właśnie ona przeżyła ten koszmar. "Przepłakałam wtedy wiele nocy, dni przechodziły w tygodnie. Dlaczego On a nie ja? - pytała. Nie chciałam się budzić, wtedy wolałabym zniknąć. Dlaczego ocalałam? Po co? - powtarzała" - wyznaje Wojciechowska. Martyna odkryła, że jej ocalenie miało większy cel niż jej osobisty sukces czy macierzyństwo. Chciała oddać dług życiowy, wywiązując się z obietnicy złożonej po wypadku. Obecnie Wojciechowska jest cenioną podróżniczką, stale inspirującą Polaków do poznania odległych kultur i wyzwań. Pomimo trudności i wątpliwości, odnalazła sens życia w niesieniu pomocy innym, zgodnie z przysiędzę daną w najbardziej dramatycznym momencie swojego życia. Lekarze po wypadku odmawiali jej powrotu do normalności, a jednak Martyna zyję pełnią życia, wypełniając swoje obietnice z przeszłości. Martyna podtrzymuje pamiątki o Rafale, podrozując przez świat z hołdem, na co wyraźają uznanie i wsparcie fani. W dwudziestą rocznice śmierci przyjaciela Martyna podzieliła się wzruszającymi słowami i emocjami z nimi w mediach społecznościowych, co mobilizuje do refleksji i docenienia obecnego życia.