Spotkanie z rosyjskim politykiem w filmie o Ronaldzie Reaganie Analiza i dyskusja

Stary sowiecki szpieg spotyka wschodzącą gwiazdę rosyjskiej polityki na lekcji, zadając pytanie, jak przegraliśmy zimną wojnę. To przypomina coś w rodzaju "Listów starego diabła do młodego" C.S. Lewisa, tylko w formie wykładu. Szpiegiem jest Wiktor Pietrowicz, grany przez Jona Voighta, analityk KGB, odpowiedzialny za tworzenie psychologicznych portretów potencjalnych wrogów Związku Sowieckiego. Przez lata ostrzegał przed Ronaldem Reaganem, ale nikt go nie słuchał. Film biograficzny Seana McNamary radzi sobie w amerykańskich kinach lepiej, niż się spodziewano (do polskich wchodzi w tym tygodniu). Lewicowi krytycy nie pozostawiają na nim suchej nitki, a liderzy opinii publicznej są podzieleni. Jedni rekomendują "Reagana" jako film wspaniały i potrzebny, inni tłumaczą, że nie wystarczy kręcić dzieł słusznych – muszą być dobre. Film McNamary był potrzebny i jest słuszny, ale czy jest dobry? Tu zaczynają się schody. Trendem ostatnio jest poświęcenie przynajmniej jednego odcinka serialu na retrospekcję, by przypomnieć historię bohaterów. "Reagan" to ponaddwugodzinna retrospekcja, coś w rodzaju "The best of Ronald Reagan". Inni mogliby nazwać to obrazkowym streszczeniem encyklopedycznym. Film przedstawia ważną rolę, jaka odgrywał Związek Sowiecki jako imperium zła, chroni komunistów, ale nie te, którzy działali na żołdzie Sowietów, i nawołuje Gorbaczowa do zburzenia muru berlińskiego.