Sharon Tate Tragiczna historia modej aktorki i jej przeraajcej mierci

Sharon Tate, młoda amerykańska aktorka i modelka, w latach 60. XX wieku podbijała Hollywood swoim talentem i urodą. Urodzona 24 stycznia 1943 roku w Dallas, od dziecka wyróżniała się charyzmą. Córka oficera wywiadu, dorastała w różnych zakątkach świata, co nauczyło ją otwartości i elastyczności. Mimo częstych przeprowadzek, Sharon biegle mówiła po francusku i włosku, co tylko dodawało jej uroku w oczach filmowych producentów. Tate zaczynała od niewielkich ról telewizyjnych, a jej kariera nabrała tempa w połowie lat 60. Za rolę w Dolinie lalek otrzymała nominację do Złotego Globu. Krytycy docenili jej talent komediowy, a Sharon była nazywana jedną z najbardziej obiecujących aktorek swojego pokolenia. Jednak sukces zawodowy towarzyszył jej krótko - los zaplanował dla niej zupełnie inny finał. Relacja z Romanem Polańskim W 1966 roku Sharon poznała Romana Polańskiego podczas pracy nad filmem Nieustraszeni pogromcy wampirów, który wyreżyserował polski twórca. Między młodą aktorką a reżyserem szybko zaiskrzyło. Choć Sharon początkowo wahała się, będąc w relacji z fryzjerem hollywoodzkich gwiazd Jayem Sebringiem, uczucie do Polańskiego okazało się silniejsze. W styczniu 1968 roku para wzięła ślub w Londynie, co okrzyknięto jednym z najgłośniejszych wydarzeń towarzyskich roku. Mimo różnic kulturowych i osobowościowych, ich związek był wyjątkowy. Polański wspominał go jako najbardziej szczęśliwy okres w swoim życiu. Sharon, będąc w ósmym miesiącu ciąży, czekała na męża, który w sierpniu 1969 roku miał wrócić z Europy, gdzie pracował nad nowym projektem. Nigdy nie przypuszczali, że ich wspólne plany zostaną brutalnie przerwane. Noc, która wstrząsnęła światem 9 sierpnia 1969 roku do domu przy Cielo Drive w Beverly Hills wtargnęli członkowie grupy Charlesa Mansona, zwani Rodziną. Brutalnie zamordowali Sharon Tate, będącą w zaawansowanej ciąży, oraz jej przyjaciół: Jaya Sebringa, Wojciecha Frykowskiego, Abigail Folger i Stevena Parenta. Ciała ofiar odkryto dopiero rano, kiedy gosposia przyszła do domu. Makabryczne szczegóły zbrodni szybko obiegły media, a Hollywood ogarnęła fala strachu. Wkrótce zaczęły się spekulacje, że reżyser i jego żona mogli być powiązani z okultyzmem, co podsycały wcześniejsze filmy Polańskiego, takie jak Dziecko Rosemary. Jednak prawda okazała się inna - Sharon i jej przyjaciele byli przypadkowymi ofiarami. Rodzina Mansona wybrała ich dom, ponieważ wcześniej mieszkał tam producent muzyczny Terry Melcher, który odrzucił nagrania Mansona. Dramatyczne śledztwo i wyrok Rozwiązanie sprawy zajęło policji kilka miesięcy, podczas których sekta Mansona dopuściła się kolejnych morderstw. Przełom nastąpił, gdy jedna z uczestniczek zbrodni, Susan Atkins, została aresztowana za kradzież samochodu i podczas rozmowy w więzieniu przyznała się do udziału w zabójstwie Sharon Tate. To doprowadziło do aresztowania Charlesa Mansona, Charlesa Texa Watsona, Patricii Krenwinkel i Liny Kasabian. Proces Mansona i jego wyznawców przyciągnał uwagę mediów z całego świata. Brutalność ich czynów i fanatyzm sekty były szokujące. W 1971 roku wszyscy zostali skazani na karę śmierci, którą później zamieniono na dożywocie po zniesieniu kary śmierci w Kalifornii. Tragiczne dziedzictwo Śmierć Sharon Tate pozostawiła trwałe piętno na życiu Romana Polańskiego. Reżyser do końca życia będzie wspominał ten okres jako największą tragedię. W wywiadach wielokrotnie podkreślał, że poczucie winy towarzyszyło mu przez dekady - uważał, że gdyby był w domu tego feralnego wieczoru, mógłby zapobiec zbrodni. Sharon Tate miała wszystko: urodę, talent i świetlaną przyszłość w Hollywood. Jej życie, choć krótkie, pozostawiło trwały ślad w historii kina. Jednak to tragiczna śmierć uczyniła z niej ikonę - symbol niewinnej ofiary w świecie, który tak bardzo ją pokochał. Zobacz też: Miłosne rozterki i tajemnicza śmierć. Słoneczny zespół skrywał wiele sekretów Najlepsze role Margot Robbie: Przegląd jej filmowej kariery! Pewnego razu... w Hollywood: Gdzie obejrzeć film Tarantino o Sharon Tate i Romanie Polańskim?