Carrie Fisher na planie wdaa sie w romans z Harrisonem Fordem. "Miaam obsesje"

" Jak sądzicie, kim bym została, gdybym nie była księżniczką Leią? Czy to ja jestem księżniczką Leią, czy ona jest mną? Odkryj różnicę, a dowiesz się prawdy " — pisała Carrie Fisher w swojej ostatniej książce, wspomnieniach zatytułowanych "Pamiętnik księżniczki", wydanych w 2016 r. zaledwie na kilka tygodni przed jej śmiercią. Carrie Fisher urodziła się 21 października 1956 r. w gwiazdorskiej rodzinie. Jej matką była Debbie Reynolds, nazywana "ulubienicą Ameryki", a ojcem znany piosenkarz Eddie Fisher. Dziewczynka od najmłodszych lat była w centrum uwagi mediów — szczególnie że jej rodzina znalazła się w centrum obyczajowego skandalu. Gdy miała zaledwie dwa lata, Eddie Fisher porzucił rodzinę i związał się z aktorką Elizabeth Taylor . Ich romans wywołał prawdziwy skandal, a na Debbie Reynolds i jej dzieci spłynęła wtedy fala współczucia dorównująca niemal fali nienawiści, jaka dosięgła Fishera, nazywanego później "największym draniem Ameryki", i jego kochankę. W "Pamiętniku księżniczki" Fisher wyznała, że w dzieciństwie nienawidziła sławy i starała się od niej uciec. Mimo tej niechęci do życia w świetle reflektorów występowała wspólnie z matką i młodszym bratem Toddem w klubach w Las Vegas . Show Debbie Reynolds sprzedawał się lepiej, gdy udział w nim brały jej dzieci, więc matka namawiała je do tego, by wraz z nią śpiewały i grały na gitarze. " Moja noga nigdy nie postanie w świecie show-biznesu " — miała postanowić 12-letnia Carrie Fisher między jednym a drugim występem. Mimo takich deklaracji, składanych w ciszy przed samą sobą, nastoletnia Fisher porzuciła szkołę średnią na rzecz aktorstwa. Zagrała u boku Warrena Beatty'ego w filmie "Szampon" i kilku produkcjach telewizyjnych. Już wtedy zauważyła, że przemysł filmowy próbuje ją seksualizować — reżyser Hal Ashby i Beatty kazali występować jej bez stanika. O mały włos, a wcieliłaby się w tytułową rolę w horrorze "Carrie", ale ta rola przypadła Sissy Spacek. W tym czasie pogorszyła się jej relacja z matką . Debbie Reynolds, która najlepszy okres miała za sobą i w latach 70. występowała głównie w kabaretach i klubach nocnych, była bardzo zazdrosna o karierę córki. Już w tym czasie Fisher uczęszczała na terapię, a lata później lekarz zdiagnozował u niej chorobę afektywną dwubiegunową. W 1976 r. Fisher wzięła udział w castingu do niskobudżetowej produkcji rozgrywającej się w kosmosie. Przed reżyserem George'em Lucasem odgrywała rolę Lei Organy, księżniczki, która ma zostać uratowana z rąk Dartha Vadera przez galaktycznego awanturnika. Dostała zaproszenie na drugie przesłuchanie, a tydzień później — rolę. " Nigdy wcześniej nie byłam księżniczką Leią, a od teraz będę nią na zawsze. Już nigdy nie będę nieksieżniczką Leią. Nie miałam pojęcia, jak głęboka to prawda ani jak długo trwa owo »na zawsze« " — pisała po latach w "Pamiętniku księżniczki" o tym, jak udział w "Gwiezdnych wojnach" zmienił jej życie. Według nie samej George Lucas zrujnował jej życie, ale w "najsympatyczniejszy z możliwych sposobów." Już w trakcie zdjęć do "Nowej nadziei" Fisher ponownie dotknęło to, co zdarzyło się na planie "Szamponu" — przedstawienie jej jako obiekt seksualny. Lucas powiedział jej, że "w przestrzeni kosmicznej nie ma bielizny". Fisher znowu musiała występować bez stanika, a reżyser dodatkowo poradził jej, by zrzuciła pięć kilogramów . Metalowe bikini, w którym wystąpiła pięć lat później w "Powrocie Jedi", tylko potwierdziło jej status bohaterki erotycznych fantazji kolejnych pokoleń fanów (w tym Rossa z "Przyjaciół" ). To od początku bardzo jej się nie podobało, bo nie miała nad tym kontroli. Gdy w 2015 r. londyńskie Muzeum Madame Tussauds przygotowało wystawę figur woskowych z "Gwiezdnych wojen", wszyscy bohaterowie — poza Fisher — otrzymali stroje z pierwszego filmu. Jej bohaterkę ukazano w metalowym bikini. Po wizycie na wspomnianej wystawie, na którą zabrała swojego ukochanego psa Gary'ego, w "Pamiętniku księżniczki" Fisher napisała: Może wosk zdoła zastąpić ciało, które niedługo już się zużyje. Ale w takim razie ja w wersji woskowej będę musiała robić wszystko, do czego byłam zmuszana w tamtym piep***nym bikini. Woskowa figura księżniczki Lei w białej sukni, dzierżącej laserowy karabin, stanęła w tym samym roku w muzeum w Berlinie. Jak sama przyznała po latach, na plan "Gwiezdnych wojen" weszła z nadzieją na romans, który miał być prawdziwie dorosłym doświadczeniem w życiu młodziutkiej, nieobytej aktorki. Miała zagrać u boku dwóch młodych, wcześniej mniej znanych aktorów — Marka Hamilla i Harrisona Forda . Ten drugi, jak opisywała w swojej książce, sprawiał, że "zapominała języka w gębie i stawała się niezdarna". W 2000 r. przyznała żartobliwie: Miałam obsesję na punkcie Harrisona na długo, zanim to stało się modne. Byłam w pewnym sensie trendsetterką. To właśnie Ford zaopiekował się nią po jednej z filmowych imprez, na której Fisher przesadziła z alkoholem. Niedługo później wylądowali w łóżku. Gdy wdali się w trwający trzy miesiące romans, ona miała zaledwie 19 lat. On był 14 lat starszy i miał żonę oraz dwóch synów . Jego małżeństwo rozpadło się krótko po zakończeniu zdjęć do "Nowej nadziei". Fisher po latach zapewniała, że nie stało się to z jej winy. O romansie ze starszym i żonatym mężczyzną, który stał Fisher milczała przez ponad 40 lat. Zdecydowała się o nim opowiedzieć po tym, jak odnalazła pamiętniki pisane w czasie kręcenia "Gwiezdnych wojen". "Chyba piszę to dlatego, że minęło 40 lat i bez względu na to, jakimi ludźmi byliśmy wówczas — przynajmniej na pierwszy rzut oka — już nimi nie jesteśmy . Kogokolwiek miałam rozwścieczyć wtedy, nie będzie miał już energii, żeby wściekać się teraz" — uznała na kartach "Pamiętnika księżniczki", tworząc dla ich krótkotrwałego i intensywnego związku przydomek "Carrisonowie". Romans z Fordem opisywała później jako "trzymiesięczne rozpogodzenie w mojej prywatnej krainie braku uczuć". Mawiała, że pecha do związków odziedziczyła po matce. Związała się z aktorem Danem Aykroydem, piosenkarzem Paulem Simonem i agentem Bryanem Lourdem, z którym doczekała się córki Billie urodzonej w 1992 r. Lourd porzucił ją w 1994 r. dla mężczyzny, a w jednym z wywiadów miał powiedzieć, że to uzależnienie Fisher od kodeiny obudziło w nim homoseksualne skłonności. Uzależnienie od leków nie było zresztą jedynym nałogiem, z jakim zmagała się aktorka przez całe swoje późniejsze życie. Już na planie "Gwiezdnych wojen" eksperymentowała z narkotykami, podobnie jak podczas kręcenia "Blues Brothers" z Danem Aykroydem i Johnem Belushim — drugi z nich zmarł po przedawkowaniu narkotyków w wieku zaledwie 33 lat. Fisher równie chętnie, jak po narkotyki, sięgała też po alkohol i leki na receptę. Próbując poukładać sobie życie, trafiała na odwyk, a nawet dwukrotnie poddawała się terapii elektrowstrząsami . Ze swoimi demonami, nałogami i relacją z matką rozliczyła się w autobiograficznej książki "Pocztówki znad krawędzi" z 1987 r. Książka stała się bestsellerem, a w jej ekranizacji wystąpiły Meryl Streep i Shirley MacLaine. W późniejszych latach napisała jeszcze siedem książek i kilka scenariuszy filmowych. Wbrew swoim własnym zapewnieniom, aż do śmierci występowała przed kamerami. Do roli księżniczki Lei powróciła trzykrotnie — w "Przebudzeniu mocy" oraz "Ostatnim Jedi". Później jej wizerunek wykorzystano w ostatnim — jak na razie — filmie z cyklu "Gwiezdne wojny" czyli "Skywalker. Odrodzenie". Obraz miał premierę już po śmierci Fisher. To było pożegnanie widzów z Leią — i z Carrie. Carrie Fisher zmarła 27 grudnia 2016 r. trzy dni po tym, jak straciła przytomność na pokładzie samolotu lecącego do Los Angeles. Przyczyną jej śmierci był bezdech senny, ale w jej organizmie stwierdzono śladową obecność kokainy, heroiny, opiatów i MDMA. Dzień później Debbie Reynolds doznała śmiertelnego udaru w domu swojego syna Todda. " Chcę być już z Carrie " — miała powiedzieć, nim straciła przytomność. Źródło: Onet, Wikipedia, Carrie Fisher "Pamiętnik księżniczki"