Magiczne spotkanie w Pierwszej Wiejskiej Galerii Sztuki

Wyobraź sobie, że po długiej wędrówce docierasz do domu przyjaciela. Po krótkiej chwili radości ze spotkania, on zwraca się do ciebie z prostym, ale stanowczym zaproszeniem: – Chodź ze mną. Zdejmujesz buty, a on prowadzi cię zarośniętą, leśną ścieżką. W gęstwinie bukowo-brzozowego zagajnika, pośród pierwszych jesiennych liści, dostrzegasz betonowe kolumny wyrastające z ziemi. Na ich powierzchni pojawiają się słowa: „tylko”, „odważny”, „zdobędziesz”, „szpiclów”, „siostra Pogarda”, „zostałem”, „bo tylko tak”, „potrzebują twego”... . Chaotyczne i na pozór bezładne, ale coś w nich cię porusza. Wtedy zdajesz sobie sprawę, że znasz te słowa. To nie przypadek – słyszałeś je już dawno. „Idź dokąd poszli tamci, do ciemnego kresu...” — zaczynasz szeptać słowa Zbigniewa Herberta z „Przesłania Pana Cogito”. Twoje serce bije mocniej. „ po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę idź wyprostowany wśród tych co na kolanach wśród odwróconych plecami i obalonych w...