Powoduje tycie na twarzy i brzuchu sprzyja insulinoopornosci. Zrob lepiej jedno badanie

W warstwie pasmowatej kory nadnerczy zwykle praca wre - jest to miejsce odpowiedzialne za wytwarzanie dwóch grup hormonów - mineralokortykoidów i kortykosterydów. Wśród kortykosteroidów jedno z najważniejszych miejsc zajmuje kortyzol, znany jako "hormon stresu". Swoją niechlubną nazwę otrzymał, ponieważ należy do , co jest pożądane w sytuacjach stresowych. Kortyzol jest naturalnym hormonem steroidowym, który w organizmie znajduje się w równowadze z nieaktywnym kortyzonem, a hormony te mogą wzajemnie przechodzić jeden w drugi. Wszystkie te funkcje wiążą się z reakcjami stresowymi: kiedy musimy zmobilizować organizm do walki lub ucieczki, potrzebne nam maksimum energetyczne i nie możemy sobie pozwolić na zużywanie energii i glukozy w innych procesach niż te niezbędne do przetrwania. Niestety, ten sam hormon, który umożliwia nam działanie w reakcji na stresor, przyczynia się do negatywnych efektów w naszym ciele. Przybieranie na wadze wiąże się ze wszystkimi anabolicznymi działaniami kortyzolu: i zwiększeniem glukoneogenezy. Spadek odporności jest z kolei skutkiem zahamowania układu odpornościowego i znoszeniem stanu zapalnego. Na krótką metę zatrzymanie stanu zapalnego wydaje się, że przynosi efekt odwrotny, jednak bez stanu zapalnego nie zadziałają nasze złożone procesy odpornościowe. Choroba, która pokazuje destrukcyjne oblicze hiperkortyzolemii (nadmiaru kortyzolu we krwi), nazwana została . W jego przebiegu, Wszystko to jest efektem Przede wszystkim, stężenie kortyzolu należy badać w przypadku zasadnego podejrzenia hiperkortyzolemii, czyli posiadania objawu/objawów charakterystycznych dla nadmiernego kortyzolu. Ponieważ kortyzol charakteryzuje dobowy rytm wydzielania, istotne jest trzymanie się ram czasowych przy pobieraniu krwi do badań. Najniższe stężenie kortyzolu występuje w nocy, około północy, ale z oczywistych względów kortyzol w takim badaniu oznacza się tylko w warunkach szpitalnych. W diagnostyce zespołu Cushinga jednorazowe oznaczenie kortyzolu w godzinach porannych nigdy nie jest czynnikiem decydującym, choć może nakierować lekarza i spowodować, że zleci on jeden z testów przesiewowych. Zwykle w praktyce ambulatoryjnej , Krew pobierana jest z żyły, zazwyczaj łokciowej, i przekazywana do laboratorium. Zakres wartości referencyjnych może się różnić dla różnych laboratoriów ze względu na użyte odczynniki i sprzęty, jednak zazwyczaj podaje się, iż wynosi on , bez zachodzącego podejrzenia hiperkortyzolemii. Jeśli podejrzewamy u siebie zespół Cushinga lub po prostu za wysoki poziom kortyzolu, należy się zwrócić do lekarza endokrynologa, który pokieruje nas na jeden z testów przesiewowych celem potwierdzenia lub wykluczenia choroby. Warto wiedzieć, jakie , abyśmy mogli chronić się przed destrukcyjnymi skutkami jego nadmiaru. Do takich czynników należą: Z kolei poniższe czynniki : Źródła: