Zagadkowa smierc i trzy rozne zarzuty w sprawie Ewy Tylman. "W co ja mam wierzyc"

Dwa razy poznański Sąd Okręgowy uniewinniał Adama Z. ws. śmierci Ewy Tylman, której zwłoki wyłowiono z rzeki po ponad ośmiu miesiącach poszukiwań. Dwa razy ten wyrok był uchylany przez Sąd Apelacyjny Teraz, w trzecim procesie, prokuratura wycofała zarzut zabójstwa i przekonuje, że Adam Z. powinien być skazany na 3 lata więzienia za nieudzielenie pomocy. W ocenie śledczych widział, że koleżanka tonie w rzece, ale odwrócił się i uciekł Obrona domaga się uniewinnienia, zarzucając przy tym policji i prokuraturze nieczyste zagrywki podczas zbierania dowodów przeciwko Adamowi Z. Wyrok, który zostanie wydany w najbliższy piątek, będzie nieprawomocny. Pewne wydaje się to, że któraś ze stron złoży od niego apelację Więcej takich artykułów znajdziesz na stronie głównej Onetu Tą tragedią żyła cała Polska. W listopadzie 2015 r., w centrum Poznania, zaginęła Ewa Tylman. Wracała nocą z firmowej imprezy wraz z kolegą z pracy Adamem Z. Oboje byli pod wpływem alkoholu. On wrócił do domu cały i zdrowy. Ona nie wróciła nigdy. Jej ciało znaleziono w Warcie w lipcu 2016 r., ponad osiem miesięcy później. Teraz w poznańskim Sądzie Okręgowym dobiegł końca trzeci proces przeciwko Adamowi Z. W dwóch poprzednich jedne sądy go uniewinniały, ale za każdym po apelacji prokuratury sprawa wracała do pierwszej instancji. Teraz wymiar sprawiedliwości trzeci raz sądzi młodego mężczyznę. Szukała jej cała Polska. Zagadkowa śmierć Ewy Tylman. "Przedstawiał sprzeczne wersje" Trzy różne zarzuty w sprawie Ewy Tylman Prokuratura, która początkowo zarzucała mu porwanie Ewy dla okupu, a potem zabójstwo, teraz stoi na stanowisku, że oskarżony powinien odpowiadać za nieudzielenie pomocy. Dowody to jego pierwsze przesłuchanie przed prokuratorem oraz wypowiedzi podczas eksperymentu procesowego, do których doszło na początku grudnia 2015 r. Stwierdził wtedy, że gdy feralnej nocy szli pijani przez miasto, Ewa nagle zaczęła się wyrywać i uciekać. Być może — tłumaczył — bała się, że ją skrzywdzi, zgwałci. Prokuratura brała pod uwagę podtekst seksualny, ale Adam Z. zaprzeczał. Przecież jest homoseksualistą, ma partnera, więc kobiety, jak twierdził, go nie interesują. Na tamtym przesłuchaniu relacjonował również, że gonił koleżankę z pracy i krzyczał za nią. Widział, jak zbiegła w stronę Warty, a po chwili wpadła do rzeki. Zapamiętał, że płynęła z nurtem, ręce miała uniesione do góry. On spanikował, stchórzył, odwrócił się i uciekł. Postanowił nie wzywać żadnej pomocy. Taką relację Adam Z. złożył na początku grudnia 2015 r. Potem się z niej wycofał, jednak dla prokuratury tamte wyjaśnienia mają kolosalne znaczenie. Tym bardziej że złożył je w emocjonalny sposób, płakał, a nawet szlochał, gdy opowiadał szczegóły. — Dopiero trzy miesiące po tamtym przesłuchaniu Adam Z. zaczął twierdzić, że przed złożeniem wyjaśnień policjanci stosowali wobec niego przemoc, zrzucali z krzesła, wyśmiewali jego orientację seksualną. Wcześniej nie skarżył się na to kilku prokuratorom ani sędziemu, który rozpatrywał nasz wniosek o tymczasowe aresztowania — relacjonowała zdarzenia sprzed dziewięciu lat prokurator Magdalena Jarecka. Dodała, że późniejsze śledztwo nie potwierdziło zastrzeżeń Adama Z., że był poniewierany i zmuszany do mówienia tak, jak chcą śledczy. Sprawą Ewy Tylman żyła cała Polska. Dzisiaj decydujące chwile w sądzie Prokuratura chce trzech lat więzienia W mowie końcowej, którą prokurator Jarecka wygłosiła w poznańskim Sądzie Okręgowym 12 listopada, stwierdziła, że śledczy wycofują się z zarzutu zabójstwa. Główny dowód — notatka policjantów, którym oskarżonym poza protokołem miałby przyznać się do wepchnięcia koleżanki do rzeki — upadł. Stało się tak, bo sądy już wcześniej wskazały, że notatka policjantów nie może być dowodem w sprawie. Nie została bowiem podpisana przez oskarżonego. Nie tylko Izabela Parzyszek. Tymi zaginięciami żyła cała Polska. Znikały także dzieci — Domagam się uznania go winnym nieudzielenia pomocy i skazania na trzy lata więzienia — wskazała prokurator Magdalena Jarecka. Jej zdaniem Adam Z., wbrew temu co twierdził, wcale tamtej nocy nie był zdezorientowany. Nagrania z miejskiego monitoringu i inne dowody wskazują, że wręcz uciekał znad rzeki, a potem, że chodził po okolicznej stacji benzynowej i rozmawiał z siostrą. Zdążył jeszcze wyrzucić dowód osobisty Ewy. Następnie poszedł do domu. Z wnioskami prokuratury o taką karę dla oskarżonego zgodził się zarówno Andrzej Tylman, ojciec tragicznie zmarłej Ewy, jak i jego pełnomocnik. "Stary obrońca" rozważa, ile piła zmarła Ewa We wtorek 12 listopada mowy końcowe wygłosili również dwaj obrońcy Adama Z. Mecenas Ireneusz Adamczak, który w śledztwie jest od samego początku, przekonywał, że sposób prowadzenia sprawy świadczy o druzgocącej klęsce poznańskiej prokuratury. Zmieniała kwalifikacje prawne: od porwania, przez zabójstwo, po nieudzielenie pomocy. Zabójstwo Ewy Tylman. Poznański sąd po raz drugi uniewinnił Adama Z. Kwestionował również kluczowe przesłuchanie swojego klienta. Podkreślał, że nie można stosować średniowiecznej zasady, że przyznanie się do winy jest koroną dowodów. Dowodził, że tamto przesłuchanie i eksperyment z grudnia 2015 r. odbyły się w warunkach zastraszania Adama Z. i pozbawienia go kontaktu z obrońcą. Przekonywał, że osiem godzin czekał na ławce na spotkanie ze swoim klientem. Bez skutku. Potem, że nie został dopuszczony do eksperymentu. Prokuratura twierdzi tymczasem, że został o nim prawidłowo zawiadomiony i po prostu nie przyszedł. — O czym my tu mówimy? Starego obrońcę blokuje się w kontakcie z klientem? W co ja mam wierzyć? W czynności pani prokurator? Podczas tamtego eksperymentu mój klient miał "stróża" przy sobie. Policjanta, który pilnował, aby oskarżony mówił to, co ma powiedzieć — podkreślał adw. Ireneusz Adamczak. Domaga się uniewinnienia Adama Z., tym bardziej że nigdy nie przyznał się do żadnych zarzutów. W pewnym momencie swojego wystąpienia odniósł się do tragicznie zmarłej Ewy, snując rozważania, że na pewno lubiła pić alkohol. Na te słowa adw. Adamczaka zareagował jej ojciec: — Nie potrafi pan dać spokoju mojej córce, oskarżając ją o alkoholizm. Wiem, jaką była osobą. Pan niech lepiej patrzy na własne dzieci — mówił Andrzej Tylman. Drugi obrońca: wiemy, że nic nie wiemy Drugi z obrońców, adw. Piotr Jóźwiak, również odniósł się do sposobu zbierania dowodów. Zarzucał, że żadnego z pełnomocników Adama Z. nie było podczas eksperymentu procesowego. Poza tym odbył się on w dzień, a nie w nocy. Nie wiadomo więc, czy w nocy Adam Z. miał w ogóle szansę zauważyć, że Ewa tonie. Zwracał uwagę na to, że eksperymentowi przyglądali się postronni obserwatorzy, którzy byli gotowi zlinczować oskarżonego. Dlatego w takich warunkach nie miał on swobody wypowiedzi. Przekonywał również, że tamtej nocy jego klient był pijany, miał zaburzoną percepcję i możliwość oceny sytuacji. — Jak mawiał Sokrates, wiem, że nic nie wiem. W tej sprawie nie wiemy wszystkiego na 100 procent. Skoro nie wiemy, nie możemy skazać oskarżonego za nieudzielenie pomocy. Na jego butach nie było śladów biologicznych, które powinny być, gdyby tamtej nocy był nad rzeką — mówił adw. Piotr Jóźwiak. Postawił śmiałą tezę, że raczej wszyscy, to znaczy większość opinii publicznej, oczekują uniewinnienia Adama Z. Choćby dlatego, że w sprawie są niewiadome. A skoro są, to trzeba stosować zasadę domniemania niewinności. Płetwonurek, który szukał ciała Iwony Wieczorek. "Do dziś pamiętam lodowatą wodę" Poznański Sąd Okręgowy wyrok wyda w najbliższy piątek. Orzeczenie będzie nieprawomocne. Zapewne któraś ze stron złoży apelację, co oznacza, że sprawa z 2015 r. jeszcze poczeka na swoje ostateczne zakończenie.