Wywouje cukrzyce i otyosc. Jak rozpoznac poczatki insulinoopornosci

Nasz organizm potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania energii - czerpie ją głównie z glukozy, ale także z kwasów tłuszczowych. By mogło dojść do wchłonięcia glukozy z krwi do komórek naszego ciała, niezbędna jest insulina, czyli hormon wydzielany przez trzustkę. Insulina bierze też udział w metabolizowaniu tłuszczów i białek. . Niestety bardzo często prowadzi to do cukrzycy typu 2. Przyczyn zaburzeń gospodarki węglowodanowo-insulinowej nie udało się jednoznacznie ustalić. Wskazuje się, że odpowiadają za nie : zwłaszcza jeśli przyrost tkanki tłuszczowej w tej okolicy gwałtownie się zwiększył (tzw. brzuch insulinowy). Charakterystycznym objawem jest również . Wielu pacjentów skarży się na trudności z odchudzaniem mimo zdrowej diety i włączenia aktywności fizycznej. (stale czujemy się głodni) Charakterystyczny symptom to także , które wiążą się z zaburzonym wchłanianiem glukozy do organizmu. Wiele mniej znanych objawów insulinooporności może być bagatelizowanych lub łączonych z innymi dolegliwościami, np. dermatologicznymi lub neurologicznymi. Utrzymujący się we krwi wysoki poziom insuliny może objawiać się na skórze w postaci . Najczęściej można je zaobserwować . W tych samych miejscach mogą się też tworzyć łagodne narośla. To efekt szybszego narastania naskórka związanego z zaburzeniami metabolizowania glukozy. Zbyt wysoki poziom glukozy we krwi przyczynia się do zwiększonego wydzielania sebum, co skutkuje zmianami trądzikowymi. Zaburzenia wchłaniania glukozy do organizmu objawiają się . Z kolei nadmiar insuliny negatywnie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, co objawia się . Wiele osób skarży się również na częstsze . Zaburzenia gospodarki węglowodanowej skutkuje coraz większym wydzielaniem insuliny. W związku z tym może dochodzić do okresowej hipoglikemii, czyli zbyt niskiego poziomu glukozy we krwi. Charakterystyczne objawy to . Czytaj także: Zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi może być związany z insulinoopornością. Otyłość, zaburzone wchłanianie kwasów tłuszczowych i metabolizowanie tłuszczów często skutkuje ich odkładaniem się w postaci cholesterolu w naczyniach krwionośnych. Osoby z insulinoopornością mogą być narażone na częstsze infekcje. Nadmiar insuliny negatywnie wpływa na leukocyty i neutrofile, które odpowiadają za walkę ze szkodliwymi drobnoustrojami. U kobiet z insulinoopornością obserwuje się cykle bezowulacyjne, co uniemożliwia zajście w ciążę. Nadmiar wydzielanej insuliny prowadzi także do zespołu policystcznych jajników. Insulinooporność znacznie częściej występuje w towarzystwie innych chorób (takich jak otyłość, cukrzyca typu 2. czy nadciśnienie). Jednocześnie przyczynia się do ich powstawania, co tworzy błędne koło. Przy insulinooporności znacznie trudniej jest schudnąć (zwiększone wydzielanie insuliny blokuje uwalnianie tłuszczu z tkanki tłuszczowej) i zapanować nad apetytem. Tkanka tłuszczowa w okolicy brzucha stymuluje też wydzielanie substancji przeciwstawnych do insuliny, które hamują jej działanie. Niestety wciąż nie ma prostego i jednoznacznego badania, które pozwala stwierdzić insulinooporność. Zazwyczaj lekarze zlecają . Pomocna jest również , czyli pobranie krwi na czczo i określenie tzw. wskaźnika insulinooporności. Najbardziej wiarygodnym badaniem jest , niestety wykonuje się je jedynie w badaniach klinicznych. Pacjentowi w postaci kroplówki podaje się jednocześnie glukozę i insulinę (jej ilość podlega zmianom) i analizuje reakcję organizmu. Podstawą walki z insulinoopornością jest zmiana stylu życia. Udowodniono, że wraz z utratą tkanki tłuszczowej zwiększa się wrażliwość komórek na insulinę. Lekarz może jednak zdecydować o wprowadzeniu leków hamujących apetyt lub poprawiających wrażliwość na insulinę. Najlepszy sposób odżywiania się przy insulinooporności to (produkty jak najmniej przetworzone) oraz . Najlepiej skorzystać z porady dietetyka. Źródła: pacjent.gov.pl/aktualnosc/insulinoopornosc-czy-prowadzi-do-cukrzycy ncez.pzh.gov.pl/choroba-a-dieta/cukrzyca-i-insulinoopornosc/insulinoopornosc-zalecenia-i-jadlospis pap.pl/aktualnosci/ekspert-insulinoopornosc-nie-jest-choroba-jest-mechanizmem-patofizjologicznym-wywiad