Objawy ze organizm nie radzi sobie z zimnem. Nie chodzi tylko o dreszcze

W powszechnym przekonaniu Nawet zwykłe przeziębienie, ma swój czynnik sprawczy - wirusy (głównie rynowirusy i koronawirusy), które rozprzestrzeniają się drogą kropelkową. Oczywiście nie jest tak, że są one "wytwarzane" przez niskie temperatury, ale zimo zdecydowanie nie pomaga. Kiedyś uważano, że przeziębieniu sprzyja przebywanie w dużych zbiorowiskach ludzi, czyli tam, gdzie najłatwiej o transmisję patogenów, ale w sprzeczności do tej tezy stoją statystyki. Chorujemy najczęściej od października do marca, a przecież w zatłoczonych pomieszczeniach przebywamy cały rok. Dlatego teoria o narażeniu na zimno wydaje się bardziej prawdopodobna. Hipoteza o tym, że , zakłada, że suche, chłodne powietrze wysusza śluzówki, co ułatwia wirusom wnikanie do organizmu. Dodatkowo zeniu organizm skupia się na utrzymaniu ciepła kluczowych narządów, takich jak serce czy mózg, co zmniejsza przepływ krwi w błonach śluzowych nosa. To z kolei obniża efektywność działania komórek odpornościowych, które w normalnych warunkach walczą z intruzami. Kiedy ciało jest narażone na niskie temperatury, uruchamia szereg mechanizmów obronnych, takich jak: Jednak jeśli ekspozycja na zimno przedłuża się, wymienione mechanizmy przestają kompensować potrzeby organizmu. Gdy zawodzą, pojawiają się objawy wychłodzenia, takie jak drżenie, spowolnione reakcje, a w skrajnych przypadkach - hipotermia, będąca stanem zagrożenia życia. Przebywanie w niskich temperaturach to nie tylko przeziębienie i związany z tym katar. Jeśli za oknem panuje mróz, dopilnuj, by odpowiednio się przed nim zabezpieczyć: Łagodna , czyli sytuacja, w której temperatura głęboka ciała spada poniżej 35 °C, objawia się uczuciem, zawrotami głowy, oraz dezorientacją i niepokojem. Specjaliści tłumaczą, że pierwsza pomoc w takich przypadkach polega na ewakuacji z zimnego środowiska; zachęcaniu do aktywności fizycznej; usunięcie mokrej odzieży w ciepłym, bezpiecznym miejscu i okryciu ciała kocami wełnianymi lub specjalną folią. Chcąc się ogrzać po przemarznięciu przede wszystkim , najlepiej około 20-22°C, aby uniknąć dalszego wychłodzenia. Należy zdjąć mokre lub wilgotne ubrania i założyć suche, ciepłe warstwy, w tym skarpetki i rękawiczki, które pomogą zatrzymać ciepło. Wypicie ciepłego napoju, takiego jak herbata, bulion czy ciepła woda z miodem, pomoże podnieść temperaturę ciała od środka. , ponieważ mogą one zwiększać utratę ciepła. . Ważne, aby nie ogrzewać najpierw kończyn, takich jak dłonie i stopy, ponieważ może to obciążyć układ krążenia. Delikatny ruch, taki jak spacer lub lekkie ćwiczenia rozgrzewające, również wspomoże proces odzyskiwania ciepła. , na przykład owsianki, orzechów czy banana, aby dostarczyć organizmowi energii do dalszej regeneracji. Nie należy pocierać zmarzniętych części ciała, zwłaszcza dłoni i stóp, ponieważ może to prowadzić do urazów naczyń krwionośnych. Alkohol, choć daje chwilowe uczucie ciepła, jest również niebezpieczny, ponieważ powoduje rozszerzenie naczyń i przyspiesza utratę ciepła. Jeśli pojawiają się objawy takie jak silne drżenie, dezorientacja, senność czy trudności w mówieniu, konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem, ponieważ mogą to być symptomy hipotermii. Bezpieczne rozgrzewanie powinno być zawsze kontrolowane i dostosowane do stanu organizmu. Źródła: Medycyna ratunkowa w pytaniach i odpowiedziach, red. V.J. Markovchick, P.T. Pons, K.M. Bakes, red. wyd. pol. J.R. Ładny, M. Wojewódzka-Żelezniakowicz, tłum. M. Pustkowski, Medipage, Warszawa 2016. ERC, PRC, Wytyczne resuscytacji 2021, red. wyd. pol. J. Andres, tłum. zbior., Kraków 2021.