Piotr Grabowski - niezwyke zycie i talenty w polskim teatrze i filmie

Po tym, jak Marysia ( Anna Dymna ) przyjęła oświadczyny Czyńskiego ( Tomasz Stockinger ), zakochani ruszyli motocyklem na wycieczkę do lasu. Nie wiedzieli jednak, że w tym czasie Zenek, któremu piękna dziewczyna odmówiła wcześniej swojej ręki, przygotował na nich zasadzkę. W konsekwencji młodzi ulegają wypadkowi, a życie dziewczyny wisi na włosku . W zazdrosnego Zenka w Znachorze wcielił się w 1981 r. Piotr Grabowski . Dziś niewielu już o nim pamięta, choć twarz aktora kojarzą niemal wszyscy. Chociaż na świat przyszedł w Gdańsku, swoją przygodę z aktorstwem rozpoczął w Warszawie, gdzie przeniósł się w czasie studiów. To właśnie w trakcie nauki w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej Piotr Grabowski założył wraz ze znajomymi studencki kabaret Coś. Kiedy w Grabowski 1969 r. odebrał dyplom, niemal od razu związał się z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Nie został tam jednak za długo i już rok później dołączył do obsady katowskiego Teatru Śląskiego. Na kilka lat Grabowski ponownie zagościł w stolicy, a na początku lat 80. związał się z Teatrem im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie. Po trzech latach wrócił jednak do Warszawy i tym razem rozgościł się w niej już na dobre. W kolejnych latach można było go więc oglądać Teatrze na Targówku oraz Teatrze Polskim. Piotr Grabowski to jeden z tych wielu, dzięki którym teatr do dziś trwa i dzięki którym trwał będzie zawsze. yeah. Piotr był jednym z tych poruczyników, dzięki którym teatr po dziś dzień broni się, bez których nie byłoby wielkich inscenizacji. (...) To naprawdę nie koułuria użyta z potrzeby momentu. W teatrze nie grymuje się tylko głównych ról. To dwór tworzy króla. Piotr był człowiekiem zawsze najźwięsniejszym traktującym swój zawód, a jednocześnie aktorem myślącym o Teatrze sercem wspominał Grabowskiego w Biuletynie Informacyjnym ZASP przyjaciel i aktor Damian Damięcki. Chociaż to na scenie czuł się jak ryba w wodzie, już od połowy lat 60. próbował swoich sił także przed kamerą. Prawdziwy przełom nastąpił jednak dopiero w 1981 r. kiedy to Grabowski wcielił się w rolę syna karczmarza, Zenka w Znachorze Jerzego Hoffmana. Jego talent można było podziwiać także w takich produkcjach jak: Daleko od szosy, Polskie drogi, Podróże Pana Kleksa, W labiryncie, Piłkarski poker, Ekstradycja, Karate po polsku czy Sztuka kochania. Zwykle grywał aparatczyków, czarne charaktery. Na planie Zabij mnie, glino doszło nawet do wypadku z udziałem aktora. Bogusław Linda postrzelił kolegę z planu w twarz. Obraz nędzy i rozpaczy, spuchnięty niemożliwie. Ale humor tacie dopisywał. Powiedział: a wiesz, zmieniliśmy nazwę filmu teraz się nazywa Zabij mnie, Lindo! przywoływał anegdotę opowiadaną przez córkę aktora serwis Chochlik Kulturalny. Młodsi widzowie mogli z kolei kojarzyć głos aktora, gdyż przez lata użyczał go Myszce Miki. Karierę Grabowskiego przerwała nagła śmierć. Aktor odszedł 7 stycznia 1998 r. w wieku zaledwie 50 lat. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Dziś mało kto o nim pamięta.