Przemowa rezyserki filmowej na granicy o nagrodzie i wyzwaniach spoecznych

Hej! Witajcie, przyjaciele! Muszę podzielić się z wami garścią myśli, które mi teraz leżą na sercu. Paweł Maślona... no cóż, co za geniusz, co? Orlęta, miło śledziłam całą akcję. Nie bez powodu zyskał ogromne uznanie za swoje dzieło. To było jednocześnie mądre i zabawne, trudno przebić taki dowcip. U mnie wywołało dużo śmiechu! Co do nagrody, dzięki za wsparcie! Nasz film to prawdziwa perła, wszyscy razem przejechaliśmy trudny okres od premiery. Dostarczył nam rzeszę przeżyć, pokonał bariery narodowe i dotarł z przekazem na wiele kontynentów, wzbudzając burze emocji. Ale nie było lekko. Widziałam i czułam to na własnej skórze. Praca nad filmem to głęboką spotkanie z okrucieństwem, strachem i dehumanizacją. Czasami tą traumą trudno się wydoić. Sytuacja na granicy nie uległa zmianie, a nawet pogorszyła. Propaganda wypełniona nienawiścią robi więcej zła, niż pomaga. Graveland stał się polem bitwy wolności i godności człowieka. Polska znowu staje w obliczu ekstremizmu, marginalizacji i zagrożeń. Rasizm i narodową pychą zatruty jest cały kontynent. To nasz wspólny ból. Nie warto odwracać wzroku, ale stanąć w obronie wartości i człowieczeństwa. Nagrodę poświęcam ludziom w czasach bolesnych wyborów, tym, którzy pomagają bez względu na cenę i ryzyko. Dla tych, którzy w ubogiej prawdzie szukają sensu i odwagi. Doceniam wasze wsparcie i determinację, jestescie niesamowici!