Kilka razy udao mu sie oszukac smierc. Do grobu zabra tajemnice scenariusza "Czarnych chmur"

Ryszard Pietruski był jednym z najbardziej zapracowanych artystów PRL . Zagrał w ponad 170 filmach i produkcjach telewizyjnych, 110 sztukach teatralnych i 68 słuchowiskach radiowych, napisał siedem scenariuszy, jeszcze więcej wyreżyserował. Przez 10 lat był dyrektorem Operetki Warszawskiej, poza tym opiekował się SPATiF-em i wymyślił akcję charytatywną "Artyści dzieciom", w którą zaangażowali się czołowi polscy aktorzy, a cały dochód szedł na Centrum Zdrowia Dziecka. Był fantastycznym facetem z sercem na dłoni, aktorem o ogromnej charyzmie i człowiekiem, który – choć życie nie szczędziło mu kopniaków – zawsze miał uśmiech na twarzy – pisał o nim Jerzy Gruza . Został "pochowany za życia" Ryszard Pietruski urodził się 7 października 1922 r. w Wyszecinie koło Wejherowa. Pierwsze lata życia spędził z rodziną we Lwowie. Kształcił się m.in. w tamtejszym Państwowym III Gimnazjum Męskim im. Króla Stefana Batorego. Podobno marzył o karierze śpiewaka . Udał się nawet na przesłuchanie wraz z Andrzejem Hiolskim i jego bratem Włodzimierzem Hiolskim-Lwowiczem. "Będę cię uczyć. Ich za darmo, a ty będziesz płacił za trzech" – usłyszał i... zrezygnował z artystycznych planów. Podczas II wojny światowej Ryszard Pietruski konsekwentnie umykał śmierci. Najpierw w trakcie odśnieżania dachu jednego z budynków (wysokość trzeciego piętra) poślizgnął się, zaczął spadać i cudem złapał się gzymsu. Po raz drugi, gdy będąc już w konspiracji, pracował jako kelner w restauracji "Nur für Deutsche", nagle z kieszeni wypadł mu pistolet. Na szczęście nikt tego nie zauważył. Trzeci, gdy jako żołnierz LWP (4. Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego) został ranny w walkach o Wał Pomorski. Kiedy leżał w szpitalu, omyłkowo uznano go za poległego i "pochowano" na cmentarzu w Złotowie. Na zbiorowej mogile widnieje tabliczka: Szer. Ryszard Pietruski ur. 1922 zm. 2.2.1945. Do tej pory można znaleźć jego personalia w wykazie poległych żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego znajdującej się na stronie poznan.uw.gov.pl. O zbieżności imienia i nazwiska nie ma mowy, bowiem podana jest miejscowość urodzenia (Wyszecino) i imię ojca (Oktawian) aktora. Zdjęcie nagrobka w Złotowie Ryszard Pietruski zawsze nosił przy sobie . Kto naprawdę napisał scenariusz serialu "Czarne chmury"? Po wojnie Ryszard Pietruski rozpoczął edukację w Miejskiej Szkole Dramatycznej Janusza Strachockiego (to on zagrał Konrada von Jungingena w filmie "Krzyżacy" ). Eksternistyczny egzamin aktorski zdał w 1948 r. Występował na scenach teatralnych w Warszawie, Szczecinie, Kielcach, Krakowie i Olsztynie. Bywało, że miesiąc jeździł taksówkami "na kreskę", a gdy dostawał wypłatę, przed teatrem ustawiała się długa kolejka wierzycieli. Aktor wychodził do nich i oddawał całą gażę, mówiąc: "Podzielcie się, panowie". Zdarzyło się też, że "zabalowawszy w Krakowie", rano Ryszard Pietruski przypomniał sobie, że za trzy godziny musi być w Kielcach . Ponieważ nie chciał rozstawać się z przyjaciółmi, zaprosił ich do Kielc. "Wsiedliśmy do taksówki i w drogę! Kilkanaście kilometrów przed celem samochód się zepsuł. Rysiek wołał, że za trzy kwadranse musi być na planie, a taksówkarz odpowiadał, że bez pedału gazu jechać się nie da" – wspominał uczestnik imprezy. Pietruski znalazł sposób: przymocował sznurek do dźwigni tak, że pociągając, dodawało się gazu, a luzując, odejmowało. Taksówkarzowi przykazał: "Pan zajmie się kierownicą, sprzęgłem i hamulcem, a ja gazem. Ma pan tylko wołać »gaz!« albo »puść!«, a ja będę ciągnął za sznurek i jakoś dojedziemy". Na plan zdążył. Na ekranie Ryszard Pietruski zadebiutował epizodem szabrownika w filmie "Trzy kobiety" (1956). Rzadko grał główne role, był mistrzem drugiego planu. Pojawiał się w produkcjach kinowych (m.in.: "Prawo i pięść", "Popioły", "Rejs" , "Brunet wieczorową porą", "Psy" ) i telewizyjnych. Jego twarz doskonale znali wielbiciele polskich seriali. Aktor wystąpił m.in. w "Stawce większej niż życie" (porucznik Lewis), "Wakacjach z duchami" ("Pikasiak", zakonspirowany kapitan MO), "Czterdziestolatku" (niezapomniany szef inżyniera Karwowskiego, dyrektor Powroźny) i "Czarnych chmurach" (wachmistrz Kacper Pilch). W tym ostatnim był także (z Antonim Guzińskim) współautorem scenariusza. Fabuła "Czarnych chmur" była skupiona wokół trudnych walk o utrzymanie Prus Książęcych przy Polsce w drugiej połowie XVII w. Nawiązywała do prawdziwych wydarzeń historycznych. Pierwowzorem głównego bohatera – pułkownika Krzysztofa Dowgirda – był Krystian Ludwig Kalkstein-Stoliński. Pochodzący z Prus Książęcych szlachcic zbuntował się przeciw rządom elektora pruskiego Fryderyka Wilhelma i uciekł do Polski. Podstępnie zwabiony do rezydencji ambasadora Brandta w Warszawie, na rozkaz elektora został porwany, mimo protestów polskiej szlachty i osobistego wstawiennictwa króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego – skazany na karę śmierci i stracony w Kłajpedzie w 1672 r. " Rysio był bardzo zaangażowany w ten serial, a jako współautor scenariusza miał wpływ na obsadę. Był niezwykle ambitny. Na planie, mimo obecności doświadczonych kaskaderów, chciał tak jak i ja, wszystko robić sam. Reżyser miał z nami utrapienie" – wspominał Leonard Pietraszak , odtwórca roli pułkownika Dowgirda. Pojawiły się jednak głosy, że zasadniczy (a przynajmniej spory) wkład w powstanie scenariusza miał... Ludwik Kalkstein. Według Andrzeja Konica , reżysera serialu "Czarne chmury", pierwotnie nazwisko Dowgirda miało brzmieć Kalkstein . Ludwik Kalkstein utrzymywał, że jest potomkiem pułkownika Krystiana Kalksteina, lecz nie ma na to potwierdzenia w dokumentach. Podczas II wojny światowej był żołnierzem AK . Został agentem Gestapo , jego grupa przyczyniła się do aresztowania ponad 500 dowódców (m.in. generała Stefana "Grota" Roweckiego ) i współpracowników wywiadu Armii Krajowej. Zdemaskowany przez kontrwywiad wstąpił do SS. Po wojnie wielokrotnie zmieniał nazwisko (16 razy), pracę i miejsce zamieszkania. W sierpniu 1953 r. został rozpoznany i aresztowany przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Trzy miesiące później Sąd Wojewódzki dla m. st. Warszawy skazał go "na łączną karę dożywotniego więzienia z pozbawieniem praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze" . Na wolność wyszedł w sierpniu 1965 r. i do swojej śmierci uciekał przed przeszłością. Zmarł 26 października 1996 r. w Monachium. Ścieżki Pietruskiego i Ludwika Kalksteina (wtedy znanego jako Wojciech Świerkiewicz) przecięły się w redakcji "Kuriera Szczecińskiego", gdzie pan Ryszard odwiedzał swojego przyjaciela Bohdana Tomaszewskiego . Tajemnica autorstwa scenariusza "Czarnych chmur" zapewne nigdy nie zostanie rozwikłana. Pewne jest, że 10-odcinkowy serial podczas premierowej emisji w latach 1973-1974 miał oglądalność ok. 76 proc. i ugruntował popularność Pietruskiego. Jerzy Gruza wspominał, że "kiedy pytano Rysia, o co chodzi w »Czarnych chmurach«, których ponoć nikt nie rozumiał, ten odpowiadał: »O pieniądze«". Ryszard Pietruski robił swoje Przez 10 lat (1978-1988) Ryszard Pietruski był dyrektorem Operetki Warszawskiej. Wówczas miał miejsce nieprzyjemny incydent: w 1981 r. w kilku miejscach stolicy rozwieszono kopie nie najlepszego dyplomu aktora. Nie wiem, komu zależy, żeby mnie zdyskredytować i nie dbam o to. Robię swoje – uciął w jednym z wywiadów. Plan się nie powiódł. Publiczność tłumnie zaczęła zjawiać się na spektaklach, bo – jak powtarzali krytycy: "Pietruski umiał robić show" . To on zainicjował Polską Rewię Konną, prezentującą nasze tradycje jeździeckie. On także wymyślił akcję "Artyści dzieciom" (1977), w którą zaangażowani byli czołowi polscy aktorzy i dyrektorzy teatrów. Ci pierwsi na jeden wieczór zmieniali się w artystów cyrkowych, ci drudzy dbali o porządek na arenie. Cały dochód był przeznaczony na budowane wówczas Centrum Zdrowia Dziecka . "Gdy Ryszard Pietruski przygotował program »Artyści dzieciom w cyrku«, zaprosił mnie do udziału. Rok pracowałem nad numerem. Było to fascynujące i niebezpieczne. Raz spadłem na głowę i omal się nie zabiłem " – opowiadał Karol Strasburger . Widzowie zobaczyli również Igę Cembrzyńską wykonującą akrobacje pod kopułą cyrku, Polę Raksę tresującą lwy, Piotr Fronczewskiego w trakcie woltyżerki, Jana Kobuszewskiego jako tresera słoni czy Wiesława Gołasa jako klauna. Nie doczekał premiery swojego ostatniego filmu Ryszard Pietruski dwukrotnie wypowiedział słowa małżeńskiej przysięgi. Pierwszą żonę – aktorkę Marię Homerską (najbardziej znana z roli hrabiny Eleonory Czyńskiej w "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffmana ) poznał w Miejskiej Szkole Dramatycznej Janusza Strachockiego w Warszawie. Witold Sadowy zdradził, że Ryszard Pietruski oświadczył się Marii Homerskiej już w Olsztynie, z którym oboje byli związani od 1947 r. Wzięli ślub, na świecie pojawiła się ich córka Magdalena . Wydawali się idealnie dobraną parą. Ich rozstanie było szokiem dla środowiska. Do końca zachowali serdeczne relacje. Aktor ułożył sobie życie u boku architekt Hanny Buczkowskiej-Pietruskiej . Gdy Ryszard Pietruski skończył 70 lat, zaczął podupadać na zdrowiu. Mówiono, że cierpi na chorobę nowotworową. Nigdy nie potwierdził tej informacji. Po raz ostatni pojawił się na planie filmu "Wirus" w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego z Cezarym Pazurą i Pauliną Młynarską w rolach głównych. Zmarł 14 września 1996 r. Przyczyną śmierci był rozległy zawał . Jerzy Gruza miał stwierdzić, że "pękło mu serce". Szczątki aktora spoczęły na Powązkach w Warszawie. Premiera filmu "Wirus" odbyła się 11 października 1996 r. Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. W serwisie Plejada.pl każdego dnia piszemy o najważniejszych wydarzeniach show-biznesowych. Bądź na bieżąco! Obserwuj Plejadę w Wiadomościach Google. Odwiedź nas także na Facebooku , Instagramie , YouTubie oraz TikToku . Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się z nami, pisząc maila na adres: [email protected] .