Wspaniaa historia Jerzego Binczyckiego - znanej postaci polskiego kina i teatru

Jerzy Bińczycki urodził się 6 września 1937 r., z początku nie myśląc o aktorstwie. Pomimo wątpliwości na temat swojej przyszłości, stał się słynny jako ekrany znachor polskiego kina. Choć początkowo nie uważał swoich ról za wyjątkowe, z biegiem czasu przyniósł mu rozpoznawalność i uznanie. Sławny reżyser Jerzy Hoffman docenił jego talent, zauważając, że przed kamerą zawsze emanował autentycznością. Jego życie zawodowe przerwała nagła śmierć w 1998 r., gdy dostąpił zaszczytu dyrekcji Starego Teatru. Mimo wątpliwości, zgodził się, niestety niewiele później serce nie wytrzymało presji, co dla niego było zbyt wielkim stresem. Zmarł kilka miesięcy później, nie doczekawszy się premiery dwóch filmów, w których grał. Wkrótce minie 25 lat od jego śmierci, a wspominamy go jako wielkiego aktora, który pokładał ogromne nadzieje w swojej przyszłości zawodowej. Jego zapał, pasja i plany teatralne pozostaną zapamiętane. Elżbieta Bińczycka, jego żona, podkreśliła jego oddanie dla sztuki i szacunek dla innych. Mimo niespodziewanego odejścia, Bińczycki pozostawił po sobie wiele niezrealizowanych marzeń artystycznych. Jego samoświadomość i zamiłowanie do teatru były inspiracją dla innych. Nie doczekał spełnienia swoich artystycznych planów związanych z renomowanymi postaciami polskiej sceny. Jego ostatnia publiczna recytacja wiersza podczas obchodów transplantacji serca wyrażała wdzięczność i pokorę. Jego słowa z wiersza Wisławy Szymborskiej oddają jego determinację i poświęcenie dla sztuki i teatru.