Clark Gable mroczna prawda na temat "krola Hollywood" wysza na jaw

Gdy na początku lat 20. urodzony w 1901 r. William Clark Gable zdecydował się na karierę aktorską, nikt nie pomyślałby, że zostanie kiedyś nazwany "królem Hollywood". Chłopak stracił część zębów przez paradontozę, garbił się, miał odstające uszy, wadę wymowy i mówił piskliwym głosem, a do tego był chorobliwie nieśmiały. Nie nadawał się na aktora, a co dopiero na amanta. Było tak do momentu, gdy spotkał nauczycielkę aktorstwa Josephine Dillon. To ona zaczęła pracować z nim nad posturą, mimiką i modulacją głosu, a do tego zapłaciła za dentystę i fryzjera. Pod jej skrzydłami William Gable przeistoczył się w aktora z prawdziwego zdarzenia, Clarka Gable’a. Został także jej mężem, mimo że Dillon była starsza od niego o 17 lat, a on nigdy nie darzył jej prawdziwym uczuciem. W 1924 r. Gable, z Dillon jako menadżerką u boku, ruszył na podbój Hollywood. Zaczął od niewielkiej roli w niemym filmie "Zakazany raj" u boku Poli Negri. Jednak przez pierwsze lata kariery częściej widywano go na scenach teatralnych, niż na dużym ekranie. W 1930 r. podpisał kontrakt z wytwórnią MGM i... papiery rozwodowe. Josephine Dillon poszła w zapomnienie, a zaledwie kilka dni później aktor ożenił się z kolejną szaleńczo w nim zakochaną i starszą od siebie kobietą — bywalczynią salonów Marią "Rią" Franklin. Mniej więcej w tym samym czasie otrzymał pierwszą główną rolę w filmie "Dance, Fools, Dance" i zaczął być postrzegany jako obiekt kobiecych westchnień. Z początku producenci wstrzymywali się z obsadzaniem go w filmach, bo miał zbyt odstające uszy. Darryll F. Zanuck miał nawet powiedzieć, że Gable wygląda jak małpa. Włodarze MGM widzieli jednak coś w aktorze, bo nie dawali za wygraną. W kolejnych filmach Clark Gable wystąpił m.in. Jean Harlow, Joan Crawford i Barbarą Stanwyck. Z Harlow zagrał w kilku produkcjach, partnerował jej też w filmie "Saratoga", na którego planie zmarła, mając zaledwie 26 lat. Z Joan Crawford natomiast połączył go romans. Nie był to zresztą jego ostatni romans z koleżankami z planu, bo jego czarowi ulegały też Elizabeth Allan, Grace Kelly i Loretta Young. Rok 1934 był dla aktora prawdziwie przełomowy. Wystąpił wtedy u boku Claudette Colbert w filmie "Ich noce" w reżyserii Franka Capry. Historia podróży bogatej dziedziczki i dziennikarza do Nowego Jorku była pierwszym filmem w historii, który zdobył tzw. wielkiego szlema na Oscarach (pięć statuetek w najważniejszych kategoriach, w tym aktorskie dla Gable’a i Colbert). Film wywołał także nieco kontrowersji, bo w jednej scenie Gable zaprezentował na ekranie goły tors, w czasach gdy moda i przyzwoitość wymagały od mężczyzn noszenia podkoszulków. Po filmie "Ich noce" Gable wystąpił m.in. w filmach "Bunt na Bounty", "Love on the Run", "Saratoga" oraz musicalu "Idiot’s Delight". Jego małżeństwo z "Rią" trudno było uznać za łatwe i szczęśliwe. Chociaż Gable czuł sympatię do dzieci żony z pierwszego małżeństwa, to do niej samej odnosił się z coraz większym dystansem. Prowokował awantury, romansował z kolejnymi aktorkami i się z tym nie krył. Ona była jednak przekonana, że musi trwać przy nim w małżeństwie na dobre i na złe. Kiedy w 1939 r. Gable bez pamięci zakochał się w młodej aktorce Carole Lombard, druga pani Gable nie chciała dać mężowi rozwodu, dopóki jej nie zapłacił. Nim producent David O. Selznick zwrócił się do wytwórni MGM o "wypożyczenie" mu Gable’a do roli Rhetta Butlera w ekranizacji bijącej rekordy popularności powieści "Przeminęło z wiatrem" przymierzano Gary’ego Coopera i Erolla Flynna. Sam Gable nie chciał słyszeć o tym filmie, uważając, że tak wielki i eksperymentalny projekt będzie finansową porażką, za którą będzie musiał się później wstydzić. Nawet gdy Carole Lombard — która podobnie jak tysiące aktorek ubiegała się o rolę Scarlett O’Hary — podsuwała mu powieść, Gable odmawiał przyjęcia roli. Przekonała go dopiero kosmiczna gaża w wysokości 120 tys. dolarów (obecnie 1,8 mln). Taka kwota pozwoliła mu się uwolnić od "Rii" i poślubić w końcu swoją ukochaną Carole. Po premierze filmu niezbyt przychylna Gable’owi publiczność pokochała jego wersję Rhetta. Nie wyglądał tak przystojnie, jak Margaret Mitchell opisywała Butlera w powieści, ale przykuwał uwagę. On i Vivien Leigh, mimo że prywatnie nie darzyli się sympatią, stali się gwiazdami, najpopularniejszą parą w historii kina. Bardziej niż Leigh polubił autorkę "Przeminęło z wiatrem", którą uważał za najbardziej fascynującą kobietę, jaką spotkał. Jeszcze w trakcie trwania zdjęć do "Przeminęło z wiatrem" Gable i Lombard wzięli ślub. Po latach aktor nazywał czas spędzony z nią najszczęśliwszym okresem w swoim życiu. Ich sielanka nie trwała jednak długo. Mająca zaledwie 33 lata Carole zginęła wraz z matką w katastrofie lotniczej w 1942 r. Zdruzgotany Gable musiał udać się na miejsce katastrofy, by zidentyfikować ciała żony, teściowej oraz świadka z ich ślubu. Ból po stracie żony był tak wielki, że Gable najpierw pogrążył się w alkoholizmie, a potem zdecydował się porzucić karierę aktorską. Wbrew zakazom wytwórni, zaciągnął się do wojska. Po cichu liczył, że wojna pozwoli mu połączyć się ze zmarłą ukochaną. Odbył kilkutygodniowy trening i w 1943 r. jako strzelec samolotu B-17 wykonał kilka misji nad Niemcami, a w Wielkiej Brytanii wystąpił w kilku filmach propagandowych. Wieści o tym, że aktor walczy w Europie, interesowały nie tylko Amerykanów. Gdy Adolf Hitler usłyszał, że jeden z jego ulubionych aktorów walczy po amerykańskiej stronie, wyznaczył wysoką nagrodę dla tego, kto pojmie Clarka Gable’a i przywiezie go do Berlina żywego. Aktorowi udało się uniknąć spotkania z jednym z największych potworów w historii ludzkości. Podejrzewał, że gdyby tak się stało, byłby obwożony po Europie zamknięty w klatce niczym goryl. W 1944 r. powrócił do Stanów po tym, jak ze względu na wieku odmówiono mu zgody na udział w operacji lądowania w Normandii. Był już wtedy majorem z pięcioma medalami wojennymi na koncie. Po raz czwarty ożenił się z Sylvią Ashley, ale to małżeństwo przetrwało tylko trzy lata i zakończyło rozwodem w 1952 r. Oficjalnie Gable nie przyznawał się do żadnych dzieci, ale tajemnicą poliszynela w Hollywood był fakt, że w 1932 r. młodsza od niego o 12 lat aktorka Loretta Young urodziła jego córkę. Young długo zaprzeczała, że łączyło ich coś więcej i zapewniała, że łudząco podobną do Gable'a dziewczynkę adoptowała. Na krótko przed swoją śmiercią w 2000 r. wyznała swoim najbliższym mroczną prawdę o "królu Hollywood". Jej córka, Judy Lewis, miała być owocem gwałtu, jakiego Gable dopuścił się na randce. Już jako weteran Clark Gable zdecydował się na powrót do Hollywood . Nadal był wielkim nazwiskiem, ale jego gwiazda nie świeciła już tak mocno. Pech chciał, że kolejne filmy z jego udziałem były finansowymi porażkami lub zostały zmiażdżone przez krytyków. W 1960 r. wcielił się w Gaya Langlanda w dramacie "Skłóceni z życiem", w którym partnerowała mu Marilyn Monroe . Dla obojga miały to być najwybitniejsze role w ich karierach. Dla Gable'a dodatkowo był to ostatni występ w życiu. Gable próbował jeszcze ostatni raz zaznać szczęścia w życiu prywatnym, poślubiając w 1955 r. modelkę i aktorkę Kay Williams. W chwili kręcenia "Skłóconych z życiem" oczekiwali narodzin swojego pierwszego dziecka. Aktorowi nie było dane poznać swojego syna, Johna Clarka Gable'a. Na początku listopada 1960 r. trafił do szpitala z objawami zawału serca. Nieoficjalnie mówi się, że stresująca praca na planie "Skłóconych z życiem" i to, że zrzucił 10 kg do roli, przyczyniły się do jego przedwczesnej śmierci. Faktem jest natomiast, że przez większość życia aktor palił trzy paczki papierosów dziennie i nie stronił od alkoholu, co na pewno szybciej wpędziło go do grobu. Clark Gable zmarł 16 listopada, miał 59 lat. Źródło: Onet, polskieradio.pl, stare-kino.pl, Wikipedia