"Nasza redakcja zostaa dwukrotnie napadnieta przez policje". Wielkie wyzwania dla dziennikarstwa na Kubie w Nikaragui i Wenezueli

"Rosyjskie centrum szpiegowskie działa w bazie wojskowej w Managui", "Szef ochrony Daniela Ortegi (prezydent Nikaragui — red.) usunięty ze stanowiska", "Nikaraguański minister gospodarki oskarżony o korupcję", "Niepokój wśród pracowników publicznych po ogłoszeniu »restrukturyzacji« państwa". Są to nagłówki niektórych z głównych śledztw dziennikarskich, które opublikowaliśmy w ostatnich tygodniach w Confidencial.digital — niezależnym serwisie medialnym, który założyłem 28 lat temu w Nikaragui, a który obecnie prowadzę na wygnaniu w Kostaryce. "To historie, o których nikt nie słyszy w oficjalnej prasie" Nasza redakcja została dwukrotnie napadnięta przez policję — bez nakazu sądowego — po tym, jak w 2018 r. wybuchła fala protestów społecznych, po których nastąpiły brutalne represje przeciwko prawom człowieka . W 2021 r. media zostały nielegalnie skonfiskowane przez dyktaturę nikaraguańskiego prezydenta Daniela Ortegi. ONZ potępia nowe naruszenia praw człowieka w Nikaragui Wszyscy nasi dziennikarze zostali zmuszeni do emigracji, aby móc swobodnie kontynuować swoją pracę dziennikarską, a nasze niezależne źródła informacji są prześladowane i zagrożone. Wiadomości, które nadal publikujemy na temat korupcji, wewnętrznych konfliktów w reżimie, czystek wśród wysokich rangą urzędników, masowego exodusu prawie 10 proc. populacji i wykorzystania Nikaragui do nielegalnego eksportu migrantów do Stanów Zjednoczonych, to historie, o których nikt nie słyszy w oficjalnej prasie. Nasi odbiorcy, zarówno w Nikaragui, jak i poza nią, niezależnie od tego, czy są zwolennikami, czy przeciwnikami reżimu, mają alternatywne źródło informacji wolne od cenzury, które oferuje również wysokiej jakości dziennikarstwo międzynarodowym odbiorcom. Za każdym z tych śledztw stoi talent młodych dziennikarzy, którzy nie poddają się cenzurze i autocenzurze. Rośnie liczba dziennikarzy na wygnaniu Historia powtarza się na Kubie i w Wenezueli. Wzrost znaczenia niezależnego dziennikarstwa emigracyjnego odzwierciedla zagrożenia dla prasy w Ameryce Łacińskiej. Tam, gdzie upadły rządy prawa, a społeczeństwo obywatelskie trzyma się ostatnimi siłami, jedyną tarczą dla niezależnej prasy jest jej własna wiarygodność. W tych trzech krajach dyktatury skryminalizowały wolność prasy i wolność słowa do tego stopnia, że dziennikarze nie mogą się identyfikować. Muszą pomijać podpisy w swoich artykułach, aby uniknąć aresztowania. Bezprecedensowe zagrożenie dla USA. Nikaragua zezwala na wjazd Rosjan W Nikaragui dziennikarz Victor Ticay spędził 17 miesięcy w więzieniu. Został skazany za rzekomy spisek, ponieważ opublikował zdjęcia z procesji religijnej na swoim koncie na Facebooku. Na Kubie i w Wenezueli w więzieniach przebywają dziesiątki dziennikarzy oskarżonych o "terroryzm" lub "podżeganie do nienawiści" za relacjonowanie protestów społecznych lub oszustw wyborczych oraz za wyrażanie opinii w sieciach społecznościowych. W międzyczasie państwo stosuje różne formy bezpośredniej i pośredniej cenzury, w tym blokowanie Internetu w celu uniemożliwienia dostępu do niezależnych mediów. Pomimo tych ekstremalnych ograniczeń, niezależna prasa przetrwała dzięki ekosystemowi wspieranemu przez dziennikarstwo emigracyjne Międzyamerykańskie Stowarzyszenie Prasy (SIP) przyznało w tym roku "Wielką Nagrodę Wolności Prasy 2024", swoje najwyższe wyróżnienie, dziennikarstwu na uchodźstwie "w hołdzie mediom latynoamerykańskim, które są coraz częściej zmuszane do emigracji z powodu przemocy, gróźb i prześladowań ze strony grup przestępczych, skorumpowanych urzędników i autorytarnych rządów". SIP udokumentowało rosnący wzrost liczby dziennikarzy na wygnaniu, "głównie z krajów takich jak Nikaragua, Wenezuela, Gwatemala, Kuba i Ekwador" . "W państwach policyjnych reżimów autorytarnych prasa na uchodźstwie jest obecnie stanem permanentnym" Wyzwania związane z kontynuowaniem dziennikarstwa na emigracji są ogromne. Najpilniejszym z nich jest zapewnienie bezpieczeństwa dziennikarzom i współpracownikom, którzy są zagrożeni, a także źródłom wiadomości, aby mogły komunikować się za pośrednictwem bezpiecznych kanałów. Najbardziej skomplikowane jest osiągnięcie stabilności finansowej redakcji na uchodźstwie. Moja koleżanka Luz Mely Reyes, redaktor naczelna pisma "Efecto Cocuyo" w Wenezueli, opowiada się za zidentyfikowaniem "krajów przyjmujących, które zapewniają specjalną ochronę" dziennikarzom na uchodźstwie, aby mogli oni kontynuować swoją pracę. Z kolei Carlos Manuel Alvarez, redaktor naczelny magazynu "El Estornudo" na Kubie, proponuje stworzenie nowych "sieci wsparcia" i form międzynarodowego finansowania prasy na uchodźstwie. Papież do narodu Nikaragui: niech Maryja chroni was w chwilach próby W państwach policyjnych reżimów autorytarnych prasa na uchodźstwie jest obecnie stanem permanentnym. Atak dyktatur na prasę stanowi również wyzwanie dla społeczności międzynarodowej. Oto wszystkie teksty, które publikujemy z okazji Światowego Dnia Wiadomości: Największe wyzwanie naszych czasów. Zdefiniuje najbliższe lata "To trudny biznes". Przedstawiamy wyzwania, jakie stoją przed pracą dziennikarza. "Jesteśmy łącznikami" Noblistka: dziennikarstwo na całym świecie walczy o utrzymanie swojej pozycji. Warto docenić prawdę "Jak będziesz kłamać, wyrośniesz na dziennikarza". Zaufanie do mediów zostało wystawione na próbę